Do you think about me now and then? Cause I’m coming home again!

Hallo allemaal!

Dit zal mijn laatste blog worden, aangezien ik op het einde van mijn reis ben en alweer bijna op het vliegtuig zit richting Nederland. En ik moet zeggen, het is mooi geweest. Ik begin jullie nu allemaal wel erg te missen, heb een beetje genoeg van de hele tijd mijn tas in en uit pakken en wil weer verenigd zijn met vooral mama en Raquel, maar ook met de rest van de familie en mijn lieve vrienden. Maar wat is het een gave reis geweest! Wat heb ik veel meegemaakt en gezien, veel mensen leren kennen, veel gebruiken geleerd, veel nieuwe talen gehoord, veel nieuwe geuren geroken en veel nieuw eten geproefd. Maar ik kijk ernaar uit om jullie allemaal weer terug te zien, in mijn eigen bedje te liggen, lekker in de tuin te bbq-en, in de auto te rijden aan de rechterkant van de weg en niet meer te hoeven afdingen om zo maar even wat te noemen haha! Al met al heeft het reizen me goed gedaan en veel opgeleverd. Niet alleen qua alle nieuwe ervaringen die ik rijker ben, maar ook omdat ik als mens gegroeid en gevormd ben. Nu maar hopen dat jullie me nog een beetje herkennen en leuk vinden ;-)

Genoeg geklets, hier het laatste deel van mijn reis in Indonesië.

Menjangan Island

Zoals gezegd ging ik met de duikschool op een 2-daagse trip naar Menjangan. Dit is een eilandje aan de noordwest kant van Bali. Het gebied is beschermd, dus er wordt niet gevist en er varen geen boten. Dat beloofde goede duiken te worden. De eerste dag heb ik 4 duiken gedaan; 3 overdag en 1 nachtduik. Kort samengevat, ik heb een schildpad gezien en ook de pygmee zeepaardjes heb ik gezien en die zijn echt maar enkele millimeters groot en vanaf de kade zag ik een walvis een luchtje komen scheppen! En tijdens de nachtduik werd ik getrakteerd op een zeeslang. Verder was deze nachtduik niet helemaal mijn ding, het ging om een duiklocatie waar je in het zand moet zoeken naar vreemde wezens. Dan is het ook nog eens donker en koud, nee geef mij maar mooie koralen en vissen en niet dat gewroet in de modder. De dag erop stonden er 2 duiken op het programma en die dag heb ik 3 schildpadden gezien en eentje zelfs even over zijn schildje geaaid (echt zóóó vet). Al met al heb ik super veel gezien en genoten. Beetje jammer dat we op de terugweg opgepropt zaten in de auto. De duikschool waar ik mee dook was niet de meest professionele, eigenlijk was het gewoon een vriendengroep die net aan het beginnen was. Veel verstand van hoe ze een duiktrip moesten regelen hadden ze niet en soms was het organisatorisch dan ook een zooitje. De duiken maakten alles goed evenals de prijs, want hij was dan ook wel de goedkoopste in Bali. De dag erop zou ik met de speedboot naar Gili Trawangan gaan, maar helaas werd dit een dagje uitgesteld. Die sukkels van de duikschool beloofden dat ze een bootticket zouden regelen, maar toen puntje bij paaltje kwam was er de volgende ochtend nog niks geregeld en zat de boot vol. Klotezooi! Dus ik zat nog een dag vast in Tulamben, waar toch al niks te doen was. Misschien een geluk bij een ongeluk, want ik voelde me die dag behoorlijk beroerd en heb met koorts en oorpijn op bed gelegen. Maar tegen etenstijd ben ik toch maar een restaurantje op gaan zoeken, ook om een wedstrijd van het WK te bekijken. Al snel kwam ik aan de praat met een aardig Engels stel, Will en Emily, en ik voelde me ook wat beter. We hebben lang zitten kletsen en het was een erg gezellige avond. De dag erop kon ik dan toch echt in de speedboot stappen gelukkig!

Gili Trawangan

Nou en dat was me een evaring haha! De boot deed er maar 45 minuten over, maar dat ding sloeg op en neer op het water. Ik kon er wel mee lachen gelukkig en vond het een leuk ritje. Nog leuker was het eiland waar ik aankwam, een mooi wit strand en helder blauw water zover ik kon kijken. Welcome to my paradise!!! In de speedboot had ik een Spaanse jongen Alfonso leren kennen en samen gingen we op zoek naar een goedkope accommodatie. Vervolgens hebben we samen even over het eiland gelopen, wat niet heel groot is, en samen geluncht. En hierna was het toch echt tijd om het water in te duiken en op het strand te gaan liggen, heerlijk! In de avond hebben we lekker Indonesisch gegeten bij een lokaal tentje en zo ontmoeten we een Nederlands meisje, een Belgische jongen en 2 Canadese meiden. We zijn de kroeg nog ingedoken en hebben naar het WK zitten kijken. De volgende dag heb ik een rustig plekje gevonden op het strand, ik had behoefte om de dagen alleen door te brengen en 's avonds vond ik het wel weer gezellig om onder de mensen te zijn. Die dag spelde het Nederlands elftal en ik had met Eva afgesproken in de kroeg, de rest kwam natuurlijk ook! Het was een geweldig gevoel om daar tussen zeker 50 Nederlanders te staan en met de hand op de borst het volkslied te zingen. De dagen erop hebben er een beetje hetzelfde uitgezien, ik heb veel op het strand gelegen alleen, heb 1 dag een fiets gehuurd maar ben niet ver gekomen omdat ik elke keer vastliep in het zand en de avonden vulde ik op met naar het WK kijken in de kroeg. Na 2 dagen viel de groep uit elkaar, maar ik had meteen al vervanging. Zo leerde ik Latif en Jan kennen (schoonzoon en -vader uit Nederland), en met hen Philip en Nathalie (een Zwitsers stel).

Zoals gezegd had ik overdag de tijd voor mezelf, ik vond het heerlijk om een boekje te lezen en mijn gedachten te verzetten. Hoe ik het ook wend of keer, afgelopen jaren zijn erg moeilijke jaren geweest en het was eens tijd om alles een plekje te geven. Ik heb dan ook 2 boeken over, jawel erg gezellig, kanker zitten lezen en bij het lezen van die verhalen kwamen er vele herinneringen boven. Herinneringen die ik had weggestopt en bang was dat ik ze helemaal vergeten was. Het deed pijn om eraan terug te denken, maar voelde tegelijk ook fijn en met de tranen die over mijn wangen rolden ontstond er tegelijkertijd ook een glimlach op mijn gezicht. Soms is het tijd voor wat bezinning... Deze dagen hebben me erg goed gedaan en ik heb het gevoel dat ik alles een beter plekje heb kunnen geven, ik heb meer innerlijke rust gevonden en kan dingen accepteren zoals ze zijn. Duurde misschien 8 maanden en kostte heel wat knaken, maar dan heb je ook wat ;-)

En alsof het toeval niet bestaat, kwam ik ook nog eens Will en Emily tegen. Daar heb ik ook 2 leuke avonden mee gehad en het was fijn om ze weer even te zien. En toen ik met Latif, Nathalie en Philip in de kroeg naar de tweede wedstrijd van het Nederlands elftal zat te kijken, viel mijn oog opeens op een wel erg bekend persoon. Na even nadenken schoot het me dan toch te binnen: verrek dat is Barbera de Loor! Wat gezellig dat ze ook even mee kwam juichen. En tot mijn verbaasdheid lag ik er de volgende dag pal naast op het strand. Heb haar maar niet lastig gevallen met foto's of handtekeningen, tsja ze is er ook maar voor haar rust denk ik zo. De laatste dagen heb ik wat in dubio gezeten over het vervolg van mijn reis. Ik wilde erg graag naar Komodo om te duiken en natuurlijk om de Komodo varanen te zien, maar het was met het openbaar vervoer een hel om daar te komen. Ik zou verder nog kunnen vliegen, maar dit bleek ook niet zo goedkoop als ik had gehoopt en dan moest ik in Flores (paar eilanden verderop) nog een liveaboard zien te vinden voor een leuk prijsje. Maar zo boden ze ook een liveaboard aan vanaf Gili Trawangan, 7 dagen/8 nachten en 17 duiken. Helaas lag dit boven mijn budget... Maar met mijn onderhandelingstechnieken en met het opzetten van lieve puppy ogen (lees: trek je truitje wat lager en schud wat met je haar haha! Nee hoor, was niet nodig. De boot zat niet vol en ze wilde me er best bij hebben tegen gereduceerd tarief) is het me toch gelukt om er heel van euro's af te krijgen en heb ik mezelf een hoop tijd aan vervoer bespaard. Wat kan het leven toch mooi zijn!

Owja! Ik heb ook nog een dagje gesnorkeld met Latif, Philip en Nathalie en tijdens deze snorkeltrip heb ik wel 9 schildpadden gezien!!!

Komodo liveaboard

Zo ben ik op de avond van 21 juni dan op de Jaya gestapt met een diverse groep mensen. Drie Zwitserse dames, 1 Amerikaanse jongen en vrouw, een Amerikaans gepensioneerd stel, een Russisch stelletje en 3 duikinstructeurs. Ik werd ingedeeld om een hut te delen met de Amerikaanse vrouw, maar meer dan mijn spullen stallen doe ik er niet. Ik heb mijn matrasje 's avonds naar buiten gehaald en op het dek gelegd om onder de sterrenhemel te slapen, wat een machtig gevoel is dat! Jammer dat de zee wat ruig was die nacht en dat we behoorlijk op en neer werden geschud wat de nachtrust zo af en toe verstoorde. Gelukkig is er naast een kapitein en 2 bemanningsleden, ook een kok aan boord en de volgende ochtend stond het pannekoeken-ontbijt dan ook al klaar. De eerste dag stonden er 2 duiken gepland, het was fijn om weer in het water te liggen en al waren het niet de meest spannende duiken, ze waren wel mooi. Na de 2^de duik hebben we het eilandje bezocht waar een groot meer was in de krater van de vulkaan en eenmaal terug op de boot zagen we hele grote vleermuizen vliegen, echt gigantisch! Die avond zijn we vroeg gaan slapen met z'n alle, omdat we de volgende ochtend alweer om 06.30 werden gewekt voor de eerste duik. Wat deze duik bijzonder maakt, was dat er vanaf de zwarte vulkanische ondergrond bellen omhoog kwamen. De vulkaan was nog steeds actief en dat zorgde voor de vulkanische gasbellen. De tweede duik was een wat lastigere duik met veel stroming. Je vliegt dan in een sneltreinvaart vooruit en je moest oppassen om niet in een stroming te raken die je naar beneden trok. Best een beetje eng zo voor de eerste keer... Gelukkig is alles goed gegaan, want er stond ons nog wat te wachten als ik de instructeurs moest geloven. Achteraf viel de stroming best mee, normaal was het veel sterker. Dat was jammer want zonder stroming zijn er geen Manta's. Zo hebben we wel een uur naar ze gezocht, maar zonder resultaat. De volgende dag probeerde we het nog eens, een beetje met tegenzin want de duiklocatie was uber saai, maar ik had dit keer super veel geluk! Ik heb 2 Manta's gezien en 1 hebben we wel 45 minuten gevolgd. Eén van mijn dromen is uitgekomen, ik heb gedoken met een Manta!!! Voor de rest heb ik nog meer schildpadden en haaien gezien, octopussen, zeeslangen, zeeslakken en miljoenen mooie en soms minder mooie vissen. Het duiken was geweldig gaaf en de groep groeide gedurende de week ook steeds meer naar elkaar toe. Zo kon ik het erg goed vinden met 2 Zwitserse meiden, Sabrina en Andrea. Vooral met Andrea klikte het heel erg goed en we hebben veel tijd samen doorgebracht. De avonden waren over het algemeen rustig. Omdat we al zo vroeg op moesten om te duiken, gingen we op tijd onder de wol of eerst nog even een boekje lezen. Maar de laatste 3 avonden zijn we onder andere uit eten geweest aan land met z'n alle, hebben we rum, wodka en de locale drank arac naar binnen zitten werken en ben ik als een dronken tor naar bed gegaan. Al met al was dit een mooie afsluiter van mijn reis!

Gisteren ben ik dus op Gili Trawangan weer van de boot gegaan en hebben we samen nog ontbeten, voordat ik weer op een speedboot stapte op weg naar Bali. Ik ging naar de badplaats Kuta en kwam een Zweeds meisje tegen onderweg. We hebben voor 1 nachtje een wat luxer hotel geboekt en zijn samen uit eten geweest. Van ons laatste geld hebben we nog een massage en een manicure en pedicure genomen, gewoon omdat het kan! Kuta zelf vind ik niet zoveel aan, erg druk en niet mooi. Vanochtend werd ik al vroeg wakker, want ja vandaag is de dag dat ik naar huis ga en ik kan niet wachten!!! Nog wat dingen geregeld en nu zit ik te wachten op een taxi. Over een paar uur zit ik in het vliegtuig en ik zal de vrijheid en het reizen vast gaan missen, maar ik heb jullie nog meer gemist en kom graag weer naar huis!

Ik hoop dat jullie hebben kunnen genieten van mijn avonturen en foto's! Ik heb mijn best gedaan om jullie op deze manier op de hoogte te houden van al mijn activiteiten. En verder wil ik iedereen bedanken voor alle lieve telefoontjes, smsjes en mails die ik heb gehad. Fijn om te weten dat ook op afstand de vriendschap en liefde er nog is!

Voor de allerlaatste keer:

Liefs xxx

Ps. Tot snel :-)

Te bereiken op...

Hallo allemaal!

Zoals aangekondigd, heb ik een Indonesisch nummer weten te bemachtigen. Voor de geïnteresseerden, ik ben vanaf nu dus alleen nog op dit nummer te bereiken: +62 81 339 864 735.

Van vast naar mobiel kun je me via Hallo Buitenland voor 9 cent/minuut bellen. Je belt dan 0900 0582, wacht de welkomst boodschap af, voert mijn telefoonnummer in (+62 81 339 864 735) en sluit af met een hekje!

Liefs xxx

Bye bye Thailand! Hello Indonesia!

Hallo allemaal!

Ppfff er is nog niet zoveel tijd voorbij gegaan, maar ik heb ontzettend veel gedaan en beleefd. Waar zal ik eens beginnen???

WWWHHHAAAAAA!!!!!! Ik ben in Indonesië!!!!

Sorry, moest ik even kwijt! Ik vind het namelijk zo ontzettend gaaf en spannend allemaal! Het stond helemaal niet op de planning om naar Indonesië te gaan en nu zit ik op Bali! Is toch niet te geloven?! Maar even terug naar het begin...

Koh Tao

Ik was in Koh Tao dus begonnen met mijn Advanced Open Water. En jullie denken natuurlijk dat ik hier op een eiland als Koh Tao alleen maar zit te luieren en te zuipen, maar niks is minder waar (op het laatste na dan ;-))!! Tijdens de duikcursussen heb je huiswerk: je moet hoofdstukken uit het boek lezen en opdrachten maken. Natuurlijk duik je ook, maar als klap op de vuurpijl krijg je een examen. Dus het was hard werken! Maar meteen ook super gaaf! Het was echt 1 van de beste weken van mijn gehele reis en ik was dan ook onbezorgd gelukkig! De eerste dag heb ik de onderdelen Underwater Naturalist met fotografie en Peak Performance Buoyancy gedaan. Bij het eerste onderdeel leer je over de planten en dieren en hun gedrag. Bij het tweede onderdeel leer je vaardigheden om een goede controle te krijgen over je drijfvermogen onder water. Want tijdens het duiken zweef je in het water en hoef je niet te zwemmen, alleen als je vooruit wilt. Naast verschillende oefeningen onder water kon ik ook veel zien en genieten van alle visjes. In de middag was ik vrij en ben ik de locale dierenkliniek gaan bezoeken. Het is mogelijk om hier vrijwilligerswerk te doen, maar op het moment dat ik aankwam was er niks te doen helaas. Ik heb daarna het toeristische deel van Koh Tao bezocht en heb 's avonds op z'n Thais zitten bbqen. Toen ik terug liep naar het resort kreeg ik een lift, dat is de instelling in Koh Tao! Die avond heb ik de bar ontlopen, want de dag ervoor was het te gezellig en na 1 biertje kan ik geen nee meer zeggen en blijf ik hangen. Dus toen ik terug kwam heb ik nog even een hoofdstuk gelezen voor de volgende dag en ben ik gaan slapen. De dag erop was het tijd voor de Deep Dive en de titel verklaard het al, we gingen tot een diepte van 30 meter duiken. Het kan zijn dat je onder de 25 meter last krijgt van stikstofnarcose; de stikstof heeft een narcotiserende werking en je kunt daardoor ongepast gedrag gaan vertonen, een beetje zoals wanneer je dronken bent. Dit kan erg onveilig zijn onder water. Maar gelukkig had ik hier geen last van, ik zag niet dubbel en ging mijn lucht niet delen met de vissen! Wat ook leuk was, was dat de duikinstructeur een rauw ei mee had genomen en op 30 meter diepte brak hij het ei open. De dooier blijft door de druk onder water intact en we hebben dooier-tennis gespeeld. Hierna was het tijd voor de Navigation Dive, waarbij ik leerde om onder water te navigeren met behulp van een kompas. Soms toch iets lastiger dan ik dacht... En 's avonds stond er een Night Dive gepland. Iedereen heeft dan een lamp en het is dus echt pikkedonker. Maar ik vond het niet eng, het was super tof! 's Nachts is het heel anders dan overdag, omdat de koralen open gaan staan, je sommige vissen ziet slapen en gewoon hele andere vissen ziet. Zo scheen ik even links van me en op nog geen 2 meter afstand zwom er een gigantische barracuda! Ik schrok me rot, dat beest keek echt gemeen en was wel 2 meter lang! De duikinstructeur had al gezegd dat ze op het licht afkomen, omdat het licht kleinere vissen aantrekt die hun prooi zijn. Zelf houden de barracuda's niet van licht, dus toen ik snel mijn lamp ergens anders op richtte, kon ik hem later ook niet meer vinden. Terug op de boot stond er een biertje voor me klaar als afsluiting van mijn cursus. En terug op het resort was het tijd voor een feestje, want er waren 3 mensen divemaster geworden en dat werd gevierd met een zogenaamde ‘snorkeltest'. De drie gelukshebbers moesten door een snorkel een bucket alcohol leegdrinken, maar het gemene is dat iedereen wat van zijn of haar drankje in de bucket mag gooien en er is zelfs wat mayonaise en tabascosaus ingegooid. Ze waren hierna dan ook behoorlijk van de kaart. Ook bij mij en Esmee, een Nederlands meisje dat er zat, zat de stemming er goed in en het was een succesvolle en gekke avond! De dag erop moest ik de cursus ‘Eerste hulp bij ongevallen' doen, ik ben nu dus gekwalificeerd om mensen te reanimeren. Het was een hilarische cursus, waarbij ik op een dummy mond-op-mond beademing en hartmassage moest toepassen. Tegen de middag was ik klaar met de cursus en toen moest ik snel snel wat eten, shoppen en mezelf klaarmaken voor de Full Moon.

Full Moon

's Middags pakten Esmee, Jonna (Zweeds meisje) en ik de boot naar Koh Phangan. Ik had in Sapa nog 2 Zweedse meisje leren kennen, maar het was er niet van gekomen om concrete afspraken te maken om elkaar daar te treffen. Maar alsof het zo moest zijn, kwamen we ze 's middags tegen en z'n we met z'n alle naar het feest gegaan. Over het gehele strand staan barretjes en kleine tentjes die buckets verkopen. Bij de barretjes worden vuurshows gegeven en daar hebben we in het begin even naar staan kijken; even opwarmen, een bucket leegdrinken en in de stemming komen. Nou dat duurde niet lang, een half uur later stonden we op het podium te dansen en gingen we helemaal los! De rest van de avond hebben we zo wat verschillende barretjes bezocht en zijn we uit ons dak gegaan. Helaas raakte we op een gegeven moment de 2 Zweedse meiden kwijt, maar dat mocht de pret niet drukken, want al gauw kregen we gezelschap van 2 Australische meiden. Ik kan het niet allemaal beschrijven, ook omdat ik door de overmaat aan alcohol een deel ben vergeten, maar het was een uitzonderlijk goed feestje! Rond een uur of 5 zijn we even op een wat rustiger gedeelte gaan zitten en omdat Jonna met een saaie kerel aan het praten was, zijn Esmee en ik in slaap gevallen. Ja gewoon op het strand! We werden wakker toen de zon op kwam en hebben hierna nog even een half uurtje onze ogen gesloten. Toen we wakker werden en weer verder wilden gaan, waren Esmee haar slippers gestolen. Het hele strand ligt bezaaid met slippers en het is dus gratis shoppen. We hebben dan ook een heleboel slippers verzameld en konden zo een leuk paar samenstellen. We hebben de kaartjes voor de boot terug opgehaald en hebben nog even genoten van het feestje, maar om 8 uur moesten we dan toch echt terug naar Koh Tao. En het feest was nog steeds in volle gang. Als verklaring voor de foto's: er staan ook overal tentjes waar je jezelf met neon verf kunt laten beschilderen en we hadden zelf een potje oranje verf gevonden, dus op de foto's zie je het resultaat! Verder hadden Esmee en ik een soort wedstrijd wie de meeste kettingen kon verzamelen. Esmee was hier duidelijk beter in en trok bij elke jongen die ze tegenkwam de ketting van zijn nek. Ik kan nog wel even doorgaan over alle belevenissen, maar jullie begrijpen dat het once in a lifetime ervaring was die ik nooit zal vergeten.

Koh Tao

Terug op Koh Tao hebben we ons even opgefrist en hebben we samen geluncht. Ik moest op internet zijn om wat uit te zoeken over de andere duiklocaties, maar hierna konden we alle 3 onze ogen niet meer open houden. En aangezien Jonna en Esmee zonder accommodatie zaten, heb ik aangeboden dat ze bij mij mochten slapen. Dus zo lag ik naast 2 meiden in een 2-persoonsbedje. Rond etenstijd hadden we de wekker gezet en na het avondeten hebben we ons naar de bar begeven. Na 1 biertje voelde ik me als herboren en het was dan ook lastig om niet mee op stap te gaan. Dit keer was ik verstandig, want de dag erop begon de Rescue Diver cursus en we moeten elke dag al om 07.20 klaar staan. Ik zei toch dat het geen vakantie was!

In de ochtend moest ik, samen met Yoann en Laura, eerst een dvd kijken waarin de belangrijkste punten van de cursus worden besproken. Dit was erg saai! Na de lunch was het dan tijd om wat we geleerd en besproken hadden met de duikinstructrice toe te passen in het water. Zo leerden we hoe een duiker in paniek te benaderen en te helpen, hoe een vermoeide duiker naar de boot of de kant te slepen, hoe een bewusteloze duiker onder water naar de oppervlakte te brengen en hoe deze op de boot te krijgen. Hilarisch was dat er 3 divemasters bij ons waren en die sprongen op elk onverwachts moment het water in en speelde alsof ze verdronken. Aan ons de taak om ze te redden. Het was een erg leuke en leerzame middag, maar ook erg vermoeiend. 's Middags hadden Jonna en ik al afscheid genomen van Esmee, maar Jonna bleef nog een nachtje slapen. Die avond was er een ‘quiz night', waarbij er vele onmogelijke vragen werden gesteld. Jonna en ik waren te laat voor de inschrijving, maar dat was misschien maar goed ook, want makkelijk was het niet! Wel weer een erg gezellige avond. De volgende ochtend gingen we in het klaslokaal weer de stof doornemen en het examen maken, wat ik natuurlijk met een goed resultaat heb afgesloten. En 's middags gingen we het water weer in, dit keer om zoekpatronen onder water te oefenen en hoe je buddy te helpen met algemene problemen. Op het einde werd er een scenario in spel gezet: 2 divemasters hadden zich ergens in het water ‘verstopt' en waren dus zogenaamd vermist. Aan ons de taak om ze te zoeken. Al gauw had ik 1 van de ‘vermiste duikers' gevonden en hij was bewusteloos. Ik heb hem naar het oppervlak gebracht en aangezien hij niet ademende, moest ik hem dus beademen terwijl ik hem ondertussen naar de boot sleepte. Ook was ik ondertussen bezig om zijn en mijn eigen uitrusting los te maken, zodat bij de boot aangekomen ik hem omhoog kon tillen. Dat viel dus niet mee, het was een grote Australische kerel en dan vanuit het water een trapje op... Maar het is me gelukt en aan boord moest ik hem dan reanimeren met behulp van hartmassage. En wonder boven wonder kwam hij weer tot leven! Toch fijn dat ik een leven heb gered haha! Die middag had ik ook afscheid moeten nemen van Jonna, maar er waren leuke en lieve mensen genoeg en het was tijd voor een feestje. We zijn met een groep op stap gegaan en het was erg laat geworden. Gelukkig kon ik de volgende dag uitslapen. Die dag heb ik een hele tijd op internet gezeten om een vlucht naar Bali te boeken en wat informatie en een duikschool te vinden. Ik heb in Koh Tao echt een super leuke tijd gehad, maar het duiken was niet helemaal wat ik ervan verwachtte. In mijn planning stond om naar de westkust van Thailand te gaan om daar onder andere de Similan Islands te bezoeken om te duiken, maar deze waren sinds half mei gesloten voor publiek. En het regende voor de rest aan de westkust, dus daar gingen mijn plannen om te duiken en te zonnen. Na wat gesprekken met verschillende mensen, heb ik besloten om naar Bali te gaan want het duiken schijnt hier heel goed te zijn (en dat is het ook!). Die middag moest ik nog wat opdrachten, die ik nog niet had gemaakt in het boek, maken en inleveren. En 's avonds werd ik weer opgehaald om wat mee te gaan drinken. Deze avond maar op tijd naar bed gegaan... Mijn laatste ochtend in Koh Tao heb ik besteed aan shoppen en afscheid nemen van alle lieve mensen bij Buddha View.

Bangkok

In de middag zat ik alweer op de ferry naar het vaste land, waarna ik met de bus naar Bangkok ging. Ik kwam daar om 04.00 aan en kon gelukkig al snel een slaapplaats vinden. Nog even een uurtje opblijven, want mijn lieve moeder was jarig en na een fijn telefoongesprek ben ik heerlijk in slaap gevallen. Veel van Bangkok heb ik niet gezien, want ik heb uren zitten kloten in het internetcafé in een poging om een ticket terug naar Nederland te boeken. Maar gelukkig had ik nog wel tijd om Bangkok leeg te kopen en dat is dan ook goed gelukt! Na een biertje op het terras op Khao San Road, liep ik terug naar mijn hotel om alle inkopen te droppen en me op te frissen. En toen barste het plotseling los, een ware regenbui! Naast mijn hotel zat een klein restaurantje en ik ben daar maar even gaan zitten om wat te eten. Het zag er niet naar uit dat het snel op zou houden en ik had geen zin om terug te lopen door de regen, ik wilde namelijk terug naar Khao San Road om daar wat te eten en het nachtleven te beleven. Maar het zat me 100% mee! In dat restaurantje zat een grote groep Israëlische jongens en een paar Thaise meiden, waar ik al snel mee aan de praat raakte. Zo had ik onverwachts een geweldig leuke avond. Om half 1 ben ik naar mijn kamer gegaan en heb ik tot 2 uur even kunnen liggen, maar het was toen toch echt tijd om naar het vliegveld te gaan want mijn vlucht vertrok om 06.15.

Bali, Indonesië

Om 11.30 kwam ik aan in Bali en ik stond zo te stuiteren, dat ik al bijna buiten stond zonder mijn bagage haha! Gelukkig mocht ik terug om mijn backpack van de band te halen... Buiten aangekomen was het even zoeken, maar daar was de chauffeur van de duikschool dan. Het was nog 3 uur rijden naar de duikschool en ik heb lekker op de achterbank gelegen. Ook omdat ik na een half uur al helemaal moe van de chauffeur werd, die met zijn gebrekkige Engels me toch probeerde te versieren. Tegen het eind van de middag kwam ik dus aan bij de duikschool en was ik enigszins verrast door het aanblik hiervan. In Koh Tao was alles erg goed georganiseerd en hier leek het op het eerste gezicht een zooitje ongeregeld. De eigenaar Florian is een relaxte kerel die zich nergens druk om maakt. Ik kreeg een kamer en hij legde uit dat ik gebruik mocht maken van de keuken en koelkast. Er was hier dus niet als in Koh Tao een gezellig barretje en restaurantje. Ik ben eerst nog even op bed gaan liggen en toen ik 's avonds even een kijkje kwam nemen, werd de bbq aangestoken en gingen we met z'n alle eten. Een mooie gelegenheid om iedereen een beetje te leren kennen. Toen ik vroeg wanneer ik kon duiken, kreeg ik het antwoord: wanneer en waar je maar wilt. Hij maakt hem allemaal niks uit haha! Even wennen die relaxte mentaliteit, maar alles pakt erg goed uit tot nu toe. De eerste dag leek het me verstandig om, na al dat reizen en 2 gebroken nachten, maar even een rustdagje te nemen. Helaas toen ik op onderzoek uitging, bleek dat het plaatsje Tulamben waar ik nu dus ben, maar uit 1 straat te bestaan waar niks te doen is. Het strand bestaat uit zwart vulkanisch zand met zwarte stenen overal, dus lekker op het strand relaxen kon ook al niet. Even dacht ik: ‘wat doe ik hier? Als het duiken maar goed is!'. Maar de volgende dag stonden en 3 duiken en een nachtduik gepland en het was subliem! Hier in de kust ligt een wrak en het is super gaaf om daar te duiken. Ik zie hier 1000x meer dan op Koh Tao, het water is helderder, er zijn veel meer koralen en vissen. Alles wat je in de film Nemo ziet, heb ik al vaak langs zien komen. Er zijn hier op enkele minuten afstand meerder duiklocaties en allemaal zijn ze verschillend en divers. Ik zal jullie niet lastig vallen met wat ik allemaal heb gezien, maar gisteren heb ik 3 duiken gedaan en jawel ik heb 3 black tip reef sharks gezien! En 1 zelfs van heel dicht bij! De adrenaline ging door mijn lichaam en ik was zo blij! Door mijn enthousiasme was ik ook geen seconde bang, ik vond het alleen maar kei gaaf! Vandaag heb ik het wat rustiger aan gedaan, eerst uitgeslapen en ik heb 's middags 1 duik gedaan. En dan ga ik morgen met de duikschool naar Menjangan Island, waar we 2 dagen blijven en 6 duiken gaan doen. Hier zijn pygmee zeepaardjes te zien en ik hoop dan ook dat we er 1 of 2 zien... Duimen jullie voor me!

Voor de rest heb ik in de planning om naar de Gili eilanden te gaan. Dat is iets toeristischer en er schijnen hier mooie stranden te zijn. Ik ben wel toe aan een beetje luieren en bakken op het strand! Verder zal ik daar waarschijnlijk ook nog gaan duiken. En dan wil ik nog met een liveaboard naar Komodo. Ik zal dan enkele dagen op een boot leven en vanaf de boot duiken maken en de Komodo varaan op het eiland een bezoekje brengen. Daarna heb ik nog niet echt plannen, sowieso terug naar Bali en dan afhankelijk van hoeveel geld ik nog heb nog wat duiken of misschien wel een surflesje! Doe eens gek! En dan is mijn tijd hier op en is het tijd om naar huis te komen! Lieve vrienden en familie, ik heb jullie gemist en vind het ondertussen ook wel fijn om naar huis te komen en jullie weer te zien!

Liefs xxx

Ps. Ik zit nu in een andere tijdzone en het is hier 6 uur later dan bij jullie.

Ps2. In dit dorp heb ik geen Indonesische SIM-kaart kunnen kopen, maar zodra ik dat doe, laat ik jullie mijn nieuwe nummer weten. Mijn Nederlandse mobiele nummer is vanaf deze maand weer geactiveerd, dus voorlopig ben ik daarop te bereiken. Verwacht niet teveel terug, want dat is veel te duur voor mij haha!

Feels like living a dream!

Even een kort berichtje... Ik heb ondertussen al 2 duikcursussen afgerond. Om precies te zijn mijn 'Advanced Open Water' en 'Emergency First Responder' (EFR). Bij de eerste heb ik onder andere een diepte duik gemaakt tot wel 30 meter en een nachtduik! Dit was super vet! En bij de EFR heb ik geleerd om in gevallen van nood te handelen, EHBO toe te passen en ben ik nu opgeleid om mensen te reanimeren. Morgen ga ik starten met de 'Rescue Diver' cursus. Ik voel me hier echt geweldig, ben omringd door leuke lieve mensen, kan lekker duiken en het is ontzettend relaxt hier. Gisteren ben ik met 2 meiden naar de Full Moon party geweest. We kwamen daar 's middags aan en hadden vanochtend om 08.30 de boot terug. Om het even kort samen te vatten: we hebben vele buckets op, zaten na een tijdje onder de neon-verf beschilderingen, hebben vele vuurshows gezien en gedanst op de vetste muziek! Nu ben ik na een avond doorhalen, zoals te verwachten, ontzettend moe en heb ik dan ook lekker een dagje om bij te komen.

Voor degene die willen bellen/smsen, ik heb mijn oude Thaise nummer weer in gebruik. Voor het gemak hier nog maar een keer: +66 855980122. Met een vaste telefoon kun je mij voor 2 cent/minuut bellen via Hallo Buitenland. Bel dan eerst naar 0900 0580 en wacht de welkomsboodschap af. Toets dan het volledige nummer in en sluit af met een hekje.

Liefs xx

Bye bye Vietnam! Back to Thailand!!!

Dag lieve vrienden en familie!

Zoals de meeste wel weten heb ik Vietnam achter me gelaten en ben ik nu op Koh Tao, een eilandje aan de oostkust van Thailand. En het leven is hier heerlijk! Daar zo meer over, eerst maar eens vertellen wat ik in Vietnam nog allemaal heb meegemaakt.

Hanoi - Cuc Phuong National Park

Mijn eerste 2 dagen in Hanoi had ik dus niet zoveel uitgevoerd en ook de derde dag had ik geen zin om de stad te gaan bekijken. Ik ben een beetje uitgekeken ondertussen. Aangezien ik naar het Cuc Phuong National Park wilde, heb ik een buskaartje naar Ninh Binh gekocht en werd ik om 18.00 opgehaald. Drie uur later stond ik in Ninh Binh en heb ik een hotelletje gevonden. Het was een klein stadje en er was dan verder ook niks te doen. De volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan om mijn vertrekt naar het park te regelen. De receptionist van een ander hotel, bood aan om mij achterop zijn scooter naar het park te brengen, natuurlijk wel tegen betaling. Aangezien er geen openbaar vervoer naar het park was, was dit mijn beste optie. Heel gemakkelijk zat het niet: 2 mensen op 1 scooter en mijn backpack achterop gebonden, maar de omgeving waar we doorheen reden was super mooi. 's Middags kwam ik in het park aan en heb ik een programma voor mezelf samengesteld. Die dag zou ik het apen-opvang centrum en schildpadden centrum bezoeken en aan het begin van het park overnachten. De volgende dag, nadat ik me verslapen, ging ik 20 kilometer bergopwaarts mountainbiken. Dit was super zwaar, maar wel gaaf! Halverwege een stop gemaakt om de ‘grot van de prehistorische man' te bekijken en weer verder. Soms was de helling alleen meer dan 10% en dan moest ik toch echt afstappen en de berg op lopen. Ik was redelijk gesloopt kan ik je wel vertellen! Maar goed, na de lunch stond een trekking op het programma van zo'n 7 kilometer. Lijkt niet zoveel, maar dat is het wel als je de berg op moet klimmen en er ook weer vanaf moet. Heb er net iets minder dan 2 uur over gedaan. Na de nodige douche, heb ik gegeten in het plaatselijke restaurantje en wat gekletst met een Frans koppel. Ik was blij dat ze er waren, want er was verder niks te doen. Van 18.00 tot 22.00 is er stroom, maar daarna is het donker... Dus op tijd gaan slapen, want de derde dag stond een trekking met een gids op het programma. We zouden ongeveer 16 kilometer lopen. Ik moet zeggen dat dit 1 van de moeilijkste trekkingen was die ik tot nu toe heb gedaan. Ten eerste is het ontzettend vochtig in de jungle, hierdoor zweet je super veel en zijn je kleren binnen de kortste tijd helemaal doorweekt. Verder was de weg die we moesten nemen erg lastig, ik moest veel over scherpe, gladde rotsen klauteren. Maar bij aankomst van de homestay en het uitzicht over de mooie vallei vol rijstvelden, was ik de hele reis alweer vergeten. Die avond werd er een feestmaal geserveerd en heb ik samen met de familie en gids gegeten. Ook werd er een fles rijstwijn, voor mij, de gids en het hoofd van de familie, tevoorschijn gehaald van 1,5 liter en deze is bijna opgegaan. Rond 22.00 werd mijn bed (in de huiskamer, want er is maar 1 kamer) geïnstalleerd en was het tijd om te gaan slapen. De trekking was weer erg zwaar geweest en ik kon de rust wel gebruiken. Anekdote: na een uur lopen zegt de gids opeens dat ik mijn broek in mijn sokken moet stoppen, want er is kans op bloedzuigers. Jakkie! Gelukkig heb ik er geen last van gehad, maar toen we even een rustpauze hadden, kroop er 1 over mijn broek ter hoogte van mijn heupen. Was ik er net even op tijd bij, anders had ik een bloedzuiger op mijn buik gehad.... Vervolg: de volgende ochtend werd ik, hoe kan het ook anders, al om 6 uur door de haan gewekt. Ik kon tot 8 uur blijven liggen, maar kon door het gekrijs van dat beest niet meer slapen. Mijn gids en ik werden achterop de scooter (goed tellen, ja dat is dus 3 man op een scooter!) naar de kant van de weg gebracht, waar we moesten wachten op de bus. Deze bracht ons naar Nho Quan en vanuit daar heb ik de bus naar Hanoi genomen.

Hanoi - Halong Bay

Terug in hetzelfde hotel, was er op het moment van mijn aankomst een stroomstoring. En aangezien mijn kamer geen ramen had en het dus pikdonker was, ben ik maar even op de gang gaan zitten wachten. Dat idee hadden meer mensen en zo raakte ik al snel aan de praat. Met als gevolg dat we met een groepje heerlijk bij de KFC hebben gegeten en we zijn naar het Water Puppet Theatre geweest. De naam zegt het al, het is een show van poppen op het water. Te schraal voor woorden, maar daardoor tevens hilarisch. De volgende ochtend had ik met Ban en Haley (Engels stel) afgesproken om een tour te boeken naar Halong Bay. We wilden eigenlijk met Hanoi Backpackers gaan, daar hadden we beide vele mensen over gehoord, maar 130 dollar voor 3 dagen/2 overnachtingen was ons toch iets te veel. We hebben een tour kunnen boeken voor 50 dollar en daar heb ik achteraf geen spijt van gehad. Na een gezamenlijke lunch, ging ik even een boek omruilen en heb ik wat gerust. En na het diner, kwam ik ze weer tegen en zijn we samen cocktails gaan drinken. Eigenlijk net iets te laat geworden, want de volgende ochtend zat ik brak in de bus naar Halong Bay. We reden vanuit Hanoi naar Halong City en daar zijn we op de boot gestapt. Al snel leer je iedereen kennen en we hadden een super gezellige groep. De eerste dag bestond de tour uit natuurlijk rondvaren door de schitterende rotsen die uit de zee opreizen, een bezoekje aan de grotten, een bezoekje aan een vissersdorpje en zwemmen. Iedereen sprong van de boot af en Ben en Haley vonden dat ik dat ook moest doen! Ik vond het doodeng maar ben er wel 2x vanaf gesprongen... 's Avonds werd op de boot het diner geserveerd en hebben we met de hele groep lekker biertjes gedronken en zitten nakeuvelen op het dek. Die nacht sliepen we op de boot en ik mocht de kamer delen met 2 gezellige Ierse meiden, Eimear en Oonagh. Voor dag 2 stond eerst een uurtje kayakken op het programma. Tijdens het ontbijt zette de boot koers richting Cat Ba Island, waar we die dag zouden overnachten. Aangekomen op Cat Ba werden we eerst naar het nationaal park daar gebracht. Daar stond, als je wilde, een trekking op het programma en ja natuurlijk wilden we dat! We kregen 2 uur de tijd, maar wat ze er niet bij vertelden, was dat het een bijna onmogelijke klim naar de top van de berg was. Het begon aardig met een trap en een paadje, maar hierna werd het zo modderig, dat meerdere mensen uitgelden en terug gingen. Ik wilde het niet opgeven en ben langzaam maar zeker de berg opgeklommen. Deed me denken aan mijn trekking in Vietnam, alleen was dit nog moeilijker en gevaarlijker. Toch heel de top bereikt en kunnen genieten van het uitzicht. Ook de afdaling ging langzaam en we zaten dus dik over de 2 uur heen. Hierna werden we naar het hotel gebracht en na de lunch hadden we vrije tijd. Ik heb met Oonagh en Dimitri (Rus) wat rondgewandeld door Cat Ba. Later hebben we bij een straattentje goedkope biertjes gedronken, en hier zijn we naar het diner in het hotel, weer naar terug gekeerd. Maar dit keer gingen meer mensen van de groep mee en werd het wederom een geslaagde avond. De dag erop was het tijd om terug te gaan naar Hanoi, dus met de boot terug naar Halong City en nog een keer kunnen genieten van het mooie Halong Bay. Terug in Hanoi, had ik geen enkele zin om hier weer te blijven. Ik vind de stad niks aan en er is niks te doen. Ik besloot om meteen door te gaan naar Sapa en kon die dag nog met de nachttrein mee. Na de leuke, maar vermoeiende dagen heb ik als een roosje geslapen in mijn bedje in de trein.

Sapa

Om 05.30 stopte de trein in Lao Cai en vanuit daar moest ik met een busje naar Sapa. Natuurlijk moesten we wachten tot het busje vol zat, voordat we aan de trip van 1 uur konden beginnen. Aangekomen in Sapa ben ik het eerste hotel binnengelopen en ben ik meteen weer gaan slapen, het was nog veel te vroeg. 's Middags heb ik door Sapa gelopen en ben ik op zoek gegaan naar een travel agency die een tour had om de Fansipan (hoogste berg van Vietnam) te beklimmen. Maar aangezien er bijna geen toeristen waren en ze dus niemand anders hadden die dat ook wilde doen, werd ik overal geweigerd. Ook heb ik mezelf verwend die dag, heb een massage en gezichtsmaskertje genomen, heerlijk! Voor de volgende dag had ik natuurlijk wel een andere trekking geboekt. Dus de volgende ochtend was het weer vroeg dag. Ook dit keer had ik het getroffen met de groep, een stel jonge, gezellige mensen! Ook was er een Nederlands meisje en daar kon ik het meteen erg goed mee vinden. Bij het vertrek vanuit Sapa, werden we meteen omsingeld door een groep locale vrouwen. Ze waren gekleed in authentieke klederdracht en hebben ons 16 km gevolgd, in de hoop dat we iets van ze zouden kopen. De trekking was super mooi, langs vele rijstterrassen en zo konden we ook zien hoe de mensen de rijst verbouwen. Maar die vrouwtjes pakken het goed aan, ze verdelen zich min of meer, dus elke toerist heeft zijn persoonlijke verkoopster. Toen het ging regenen kreeg ik haar paraplu en toen we over gladde rotsen moesten klimmen en klauteren (wat voor mij een hele opgave was met mijn bergschoenen, maar voor haar op slippers een peulenschil) stak ze vriendelijk haar hand toe en hielp ze me veilig aan de overkant van de rivier. Je waardeert hun hulp en ja dan koop je eigenlijk uit beleefdheid toch maar wat... Aan het eind van de middag kwamen we aan bij een groot huis, waar we die nacht met z'n alle zouden slapen. Tijdens het diner kwam de rijstwijn wederom tevoorschijn en na het diner kwam een andere groep binnenvallen en kon het feest beginnen. Het bier vloeide rijkelijk en de karaoke werd aangezet! Anne-marie en ik hebben voor de Dutchies gezongen en wel het nummer ‘No limit'. Hilarische avond! De dag erop was de trekking maar kort, na 2 uurtjes lopen bereikten we de weg en werden we met een busje teruggebracht naar Sapa. Die avond heb ik bij 1 van de straattentje samen met Cole (Amerikaan) zitten eten en hebben we later wat biertjes gedronken met Hanna, Anna en Stine (Noorwegen). De dag erop ging ik naar de Bac Ha market. Deze markt staat bekend om de dieren die er worden verkocht, dus dat leek me wel interessant. Ik vond het 1 van de beste markten die ik heb bezocht, maar had hem groter verwacht. Ook het aantal dieren viel tegen. Toch wel gek om te zien dat er paarden, waterbuffels, varkentjes, kippen en zelfs honden worden verkocht. En nee de honden zijn niet bedoeld als huisdier, maar als voedsel! In het tourprogramma stond op de terugweg een stop bij een plaatselijk dorpje en een stop bij de Chinese grens. Ik ben er niet geweest, maar kan wel zeggen dat ik China heb gezien! Terug in Sapa had ik afgesproken met Yu (Zuid-Korea) en hebben we samen gegeten en goedkoop biertjes gedronken. Ik had al snel in de gaten dat ze rijstwijn verkochten en voor 1 dollar had ik een hele fles! Naast ons zaten 2 Chileense meiden en die heb ik dan ook uitgenodigd om wat shotjes mee te drinken. Toen het wat te koud werd op straat hebben we nog een afzakkertje gedaan in de kroeg. De dag erop heb ik eerst maar eens uitgeslapen en mijn tas ingepakt voor mijn reis naar Bangkok. Ik was van plan om een scooter te huren, maar aangezien het die dag mistig en koud was en het ook af en toe regende, heb ik me maar rustig gehouden en gerelaxt. Die avond heb ik de nachttrein naar Hanoi genomen en toen ik daar om 04.30 aankwam, heb ik een taxi naar het vliegveld genomen. Om 09.30 vertrok mijn vlucht naar Bangkok.

Bangkok - Koh Tao

Wonder boven wonder zat ik naast een Nederlandse jongen, genaamd Marcel, in het vliegtuig. We raakte al snel aan de praat en konden het goed vinden samen. Ik vroeg of hij een taxi wilde delen en we gingen dezelfde kant op, dus dat kwam goed uit. Aangezien ik die avond meteen weer in de nachtbus naar Chumphon zat, bood hij aan om mijn backpack bij hem in het guesthouse te droppen en ik mocht me daar ook even opfrissen. Na een lunch samen gingen we ieder onze eigenweg, want ik had wat dingen te doen. Op de Bac Ha market had ik weer teveel gekocht, dus moest ik weer een pakketje naar huis opsturen. Ook wilde ik naar de kapper en heb ik me laten waxen. Pijnlijk, maar wel fijn als je 5 weken op het strand bent! Marcel en ik hadden afgesproken om elkaar 's avonds weer te treffen in het guesthouse en na een etentje samen, stapte ik in de nachtbus. Het was trouwens ongelooflijk rustig in Bangkok, er was bijna geen toerist meer te bekennen. Maar het was meteen ook weer zo fijn om in Thailand te zijn! De geuren die ik me herinner, de taal die ik een heel klein beetje spreek, de mensen die vriendelijk lachen en een praatje maken... De volgende ochtend kwam ik na een gebroken nacht aan in Chumphon en na 2 uur wachten, konden we dan eindelijk aan boort van de ferry naar Koh Tao. Toen ik daar aankwam, stond iemand van de duikschool me al op te wachten en werd ik naar het duikresort gebracht. Ik was doodmoe die dag, maar heb toch een opfris cursus gedaan en dus 1 duik gemaakt. Het voelde weer heerlijk om onder water te zijn! Ik ben vandaag begonnen met mijn Advanced Open Water en ga ook nog mijn Rescue Diver hier doen. Ook ben ik meteen in de groep van duikers opgenomen en denk ik dat ik hier een leuke tijd tegemoet ga!

Liefs xxx

3 weken Vietnam

Xin chào allemaal!

Dat is even geleden! Zit nu al bijna 3 weken in Vietnam en nog helemaal geen blog erover. Nou hou je vast, hier komt het!

Mekong Delta

Bij de grensovergang was ik dus de enige die Vietnam inging en het leek me verstandig om een tour door de Mekong Delta te boeken, in de hoop wat leuke contacten op te doen. Na de grensovergang en mijn opvang door de aardige Vietnamese touroperator, werd ik in de middag afgezet in Chau Doc. Toen de boot aan wal raakte, moest ik eerst door een soort sloppenwijk en dat gaf me nou niet meteen een lekker beeld van Chau Doc. Omdat ik de tour had geboekt, werd er accommodatie voor me geregeld en na een douche ben ik het stadje dan ook gaan verkennen. Er was niet zoveel te ontdekken naast een vieze markt en een tempel. Wat wel meteen opviel was dat ik echt in een ander, nog onbekend land terecht was gekomen. Zoals op tv en in reisgidsen dragen de mensen hier echt de welbekende kogelhoedjes. Ook de taal lijkt veel meer Chinees en de mensen zijn ‘geler'. De volgende ochtend bracht de tour me naar een ‘Cham minority village'. De mensen die hier wonen zijn islamitisch en dragen dan ook een hoofddoek en bidden in de moskee, die we hebben bezocht. Hierna hebben we een viskwekerij aangedaan en daarna werden we met de bus naar Cantho verplaats. Aangezien ik een homestay had geboekt werd ik met tas en al achterop een scooter gezet en afgezet in een dorpje langs het water. Ik was de enige en het was pas net middag. Eerst even lunchen met de jongen die me met de scooter had vervoert, hij was een neef van het gezin dat daar woonden en sprak slecht Engels. Na de lunch werd ik naar mijn privé bungalow gebracht (so far for the homestay!) en daar heb ik bij gebrek aan iets anders de hele middag zitten lezen. Ook heb ik nog even door het dorpje gewandeld, waar ik natuurlijk de aandacht trok en door wat mannen werd uitgenodigd om wat rijstwijn te drinken en gedroogde vis te eten. Dit was erg aardig, maar ze spraken geen woord Engels en ik voelde me niet heel erg op mijn gemak. Maar weer lezen dan! Rond etenstijd werd ik door de neef uitgenodigd om andere mensen met de boot te gaan ophalen. Andere mensen? Jippie!!! Dus ik mee in de boot en het schouwspel van vuurvliegjes mogen bewonderen. Onder de mensen die instapten waren een Nederlands stel, een Braziliaans meisje, een vervelende Amerikaanse vrouw en een Duitse vrouw. Toen we terug kwamen was het tijd voor het avondeten en het was de bedoeling dat we zelf mee hielpen om loempiaatjes te maken, no problemo! Heerlijk gegeten en gekletst en vroeg onder de wol gedoken (ja heerlijk onder de wol, het was lekker fris ‘s nachts), want de dag erop gingen we de ochtendmarkt om 6 uur bezoeken. Aangezien ik al zoveel markten heb gezien, vond ik hier niet echt iets bijzonders aan, maar het was aardig. Verder met een boottochtje naar de ‘floating market', waar per boot allerlei groeten en fruit wordt verkocht. Ook stopten we bij een kleinschalig familie bedrijfje waar ze zelf noodles maakten, erg interessant om te zien! Met de boot terug naar Cantho voor de lunch en hierna per bus naar Ho Chi Minh City. Helaas hadden we pech onderweg en aangezien de bus niet te maken was, moesten we na lang wachten overstappen op een andere langsrijdende bus. Het was dus al donker toen ik Ho Chi Minh City bereikte, maar gelukkig mocht ik mijn backpack in bewaring achterlaten en op zoek gaan naar een guesthouse. Nou daar was ik erg dankbaar voor, aangezien ik 2 uur heb rondgelopen op zoek naar een betaalbare kamer.

Ho Chi Minh City

Aangezien ik echt kapot was van het al dagen achter elkaar doorreizen, besloot ik eerst maar eens lekker uit te slapen. Ik had 's middags nog echt geen puf en heb de hele middag in een cafe met wifi gezeten. 's Avonds ben ik uit eten geweest in een Spaans tapas restaurantje en dat was heerlijk. De volgende dag was het natuurlijk tijd om iets te ondernemen en zo heb ik mijn eigen city tour gedaan. Ik heb het ‘Reunification Palace' (in de Vietnamoorlog was dit het presidentiële paleis van Zuid-Vietnam) bezocht, het ‘War Remnants Museum' (waar geleerd heb over de gruwelen van de Vietnamoorlog), de ‘Notre Dame' en het oude postkantoor. Na deze tour die ik geheel te voet heb gedaan, heb ik lekker gegeten in een sushi restaurant (ja als je jezelf niet kietelt af en toe...). Voor de volgende dag had ik een tour naar de tunnels en naar een speciale tempel geboekt. Beide waren een eind weg en onderweg stopten we dan ook bij een fabriek waar invaliden en minderbegaafde mensen echt mooie objecten, van schalen tot asbakken tot schilderijen en vazen, met parelmoer en eierschalen maakte. Aangekomen bij de Cao Dai tempel waren we op tijd voor de middag mis en dat was toch wel een vreemd spektakel. De mannen en vrouwen hadden lange, witte gewaden aan en waren van elkaar gescheiden. Iedereen stond keurig netjes in rijen en de geestelijken hadden rode, gele en blauwe gewaden aan en zo werd er samen gebeden. Cao Dai is een redelijk nieuwe religie en is een kleurrijke mengelmoes van Boeddhisme, Islam, Confucianisme, Toaïsme, Vietnamees spiritualisme en Christendom. Na de lunch ging de reis verder naar de Cu Chi tunnels. We werden hier rondgeleid en er werd door de gids van alles uitgelegd over hoe de Vietcong tijdens de oorlog heeft gevochten tegen de Amerikanen. Zelf mocht ik ook een kruipgat in en later konden we 100 meter onder de grond door een tunnel kruipen. De tunnel was speciaal voor het formaat van de toerist 2x zo groot gemaakt en het was dat er 6 uitgangen waren waar ik af en toe lucht kon happen, want het was best een claustrofobische ervaring. Maar ik heb wel de 100 meter gehaald! Die avond heb ik na 6 maanden eindelijk weer eens een broodje shoarma op en dat was heerlijk! En de volgende dag vertrok ik alweer naar Dalat.

Dalat - Lak Lake - Buon Ma Thuot

In Dalat aangekomen werd ik meteen al door een Easy Rider aangesproken. Met de Easy Riders kun je achterop hun motor een tour doen door Vietnam. De man die mij aansprak was wel aardig, maar zijn Engels was niet geweldig en hij was ook echt al heel oud en kon niet goed zien. Ook was ik er nog niet helemaal uit of ik wel een tour wilde doen. Maar toen ik later door de stad liep, werd ik door een andere Easy Rider aangesproken. Terwijl ik met hem stond te praten, kwam die oude bok net aanzetten en werd boos op hem omdat hij ‘zijn toerist' afpakte. Ik werd door de oude bok uitgenodigd om wat met hem en zijn vriend te gaan drinken en ik besloot hem een kans te geven. Na het eten kwam hij me ophalen, maar terwijl ik zat te eten kwam de andere Easy Rider even zijn boekje met verhalen van andere toeristen afgeven en die zou hij later die avond wel bij het hotel ophalen. Ik voelde me een beetje tussen 2 vuren in! Na het eten dus wat rijstwijn op met die oude bok, maar ook zijn motor was niet geweldig. Het duurde elke keer een tijd voordat hij was gestart en het licht werkte niet. Terug in mijn hotel kwam de andere Easy Rider, Quy, zijn boekje ophalen en met me praten. Ik voelde me bij hem meer op mijn gemak en zijn Engels was ook beter, dus ik besloot om met hem 3 dagen te gaan toeren door de Highlands. De volgende ochtend kwam hij me om 8 uur ophalen en met veel behendigheid werd mijn backpack achterop de motor gebonden. En daar gingen we dan! De eerste dag heb ik van alles gezien: een boeddhistische tempel (heel anders dan in Thailand, het ziet er heel erg Chinees uit), ik heb een wandelingetje op een berg gemaakt met een prachtig uitzicht, ik heb een bloemen kwekerij gezien, koffie plantages (ook heb ik koffie geproefd, niet te zuipen maar wel te doen met heel veel gecondenseerde zoete melk), ik heb een fabriek bezocht waar ze van de cocons van zijderupsen zijde wonnen, ik heb een waterval bezocht en ‘Happy Big Boeddha', ik heb kinderen in dorpjes snoepjes gegeven (altijd leuk die blijde gezichtjes!), ik heb geleerd hoe ze rijstwijn maken en heb gezien waar ze de zijderupsen kweken (de zijde productie: na de paring van de zijdevlinder sterft het mannetje, het vrouwtje sterft nadat ze de bevruchte eieren heeft gelegd, uit de eieren komen de rupsen en die eten zich vol (toen ik ze zag lagen ze te slapen, ze eten non-stop 3 dagen en slapen dan 1 dag, ik vind het hilarisch!) tot ze een cocon van zijde maken, hierna worden ze verdronken en wordt de zijde gewonnen). Op het eind van de middag kwamen we aan bij een resort in Lak Lake, waar ik mijn eigen luxueuze kamer kreeg en na een duik in het zwembad, heb ik samen met Quy gedineerd en onze zelf gekochte rijstwijn gedronken. De dag erna heb ik weer van alles gezien en geleerd en soms had ik het gevoel dat ik in het Discovery programma ‘How it's made' zat. Ik heb rijstvelden gezien en geleerd dat ze de rijst op de grond drogen (gewoon op de weg en ja de auto's rijden er dan gewoon overheen), ik heb een baksteen fabriek bezocht, heb gezien hoe ze stukken steen met slecht enkele gereedschappen uit de berg halen, heb een ‘olifantenrug' beklommen, heb een paddenstoel kwekerij gezien, cashewnoot plantages en een waterval, ook heb ik gezwommen in een meertje. 's Avonds kwamen we aan in Buon Ma Thuot en ook hier had ik weer een luxueus hotel. Na een douche werd ik door Quy meegenomen op te gaan bbqen, dit is anders dan jullie je voorstellen. Er wordt een bak met kooltjes op tafel gezet en hier ligt een roostertje over, je zit dus gewoon in een restaurant. Quy had 2 schalen met vlees besteld, maar hij wilde niet zeggen wat het was! Aangezien ze hier alles eten ging er ook van alles door mijn hoofd: hond, kat, rat... Na een tijdje verklapte hij het toch en het bleek geitenvlees te zijn, het smaakte best aardig. Terug in het hotel werd ik door een ander stel, die ook op pad waren met de Easy Riders, uitgenodigd om een biertje met ze te drinken. Hun Easy Rider ging even uit de boeken doen dat het heel normaal is voor Vietnamese mannen om vreemd te gaan, zo leer je nog eens wat over de cultuur! De laatste dag heb ik nog rubberboom, peper en cacao plantages bezocht, heb ik meegeholpen om de rijst te oogsten, heb ik rijstpannenkoeken gegeten en heb ik gezien hoe ze van boomwortels meubilair maken. In de middag kwamen we aan in Nha Trang en werd ik afgezet bij het hotel. Ik kon hier maar 2 nachten blijven, en ik was van plan om wat langer in Nha Trang te blijven, dus ben die dag meteen op zoek gegaan naar een andere slaapplaats. Maar aangezien 30 april het einde van de oorlog werd gevierd en meer eigenlijk de overwinning van het communisme, zaten alle hotels vol of stegen de prijzen enorm. Ik kon geen slaapplek onder de 25 Dollar vinden. Dus ik bleef maar gewoon stug doorzoeken en stelde hier en daar voor dat ik ook best in de kelder kon slapen, het kon me niet meer schelen maar ik moest wel ergens slapen natuurlijk! Bij een klein schattig hotelletje aangekomen, totaal uitgeput en hopeloos, werd er gezegd dat ook dit hotel vol zat. Maar de Vietnamese vrouw die het runde was ontzettend aardig en bood me aan om, als ik niks kon vinden, in haar huis te overnachten voor maar 10 Dollar. Probleem opgelost! Er bestaan gelukkig lieve en behulpzame mensen op de wereld. Toen ik 2 dagen later terugkwam was er toch een kamer in het hotel vrij en die mocht ik voor 12 in plaats van de normale 25 Dollar hebben. Leek me een goede deal!

Nha Trang

In Nha Trang heb ik veel op het strand gelegen en lekker gerelaxt. Maar helaas werd ik de 2^de avond ziek. Ik had weer een Spaans restaurantje gevonden en tapas gegeten en nadat ik nog even mijn mail had gecheckt, werd ik ineens misselijk. Ik moest overgeven en mijn darmen raakte laten die nacht van slag. De volgende dag heb ik toch maar een scooter gehuurd en heb ik een modderbad genomen en het Oceanografisch Instituut bezocht (helaas stond er bijna niks in het Engels uitgelegd en ook de aquaria waren teleurstellend). Toen ik terug reed begon het ineens te gieten, dus heb ik bij een strandtentje moeten schuilen. Om er maar het beste van te maken heb ik wat biertjes geproefd en een boekje gelezen. Die avond waren er overal feesten in verband met het einde van de oorlog 35 jaar geleden, maar omdat ik me nogal klote voelde heb ik de supermarkt leeg gekocht en ben ik in bed films gaan kijken. De volgende dag ben ik tot 3 uur in bed blijven liggen en heb mezelf toch maar gedwongen om even naar het strand te gaan. De buitenlucht deed me even goed en 's avonds heb ik gedineerd met een Duits meisje die ik tegen was gekomen, echter ook hierna ben ik weer terug naar bed gegaan. De dag erop ben ik ook zo lang mogelijk blijven liggen, maar aangezien ik die avond vertrok met de slaapbus naar Hoi An, moest ik om 12 uur de kamer uit. Ik heb de rest van de dag op het strand gelegen en toen ik terug kwam om mijn backpack op te halen, mocht ik nog even douchen. Echt super lief en dat kon ik ook wel gebruiken. Om half 8 zat ik in de slaapbus en de volgende ochtend kwam ik om 6 uur aan in Hoi An.

Hoi An

Tot mijn ongenoegen heb ik bij aankomst weer 2 uur rondgelopen op zoek naar een goedkope slaapplaats. Helaas is overnachten erg duur in Vietnam en moest ik het weer doen met een kamer van 10 Dollar. Ik ben door de gebroken nacht in de bus en omdat ik me nog steeds niet lekker voelde eerst maar even terug naar bed gegaan en 's middags heb ik de oude stad verkent. Het is echt een heel gezellig en knus oud centrum, waar om de meter een kledingwinkel op duikt. Er zitten er werkelijk waar honderden en ik besloot om maar even wat rond te lopen en prijzen en materialen te vergelijken. Bij 1 winkel voelde ik me op mijn gemak en werd ik goed geholpen en ik besloot daar de dag erop terug te gaan om voor €138,- een 3-delig kasjmier met zijde maatpak, een avondjurk, 2 blousejes en een winterjas te laten maken. Geen geld toch?! ‘s Middags ben ik naar het strand gegaan en 's avonds moest ik weer terug naar de winkel om mijn kleding te passen. Hier en daar moest er wat ingenomen worden en de volgende dag was alles klaar. Aangezien ik me die ochtend nog steeds niet lekker voelde en ik du al bijna een hele week last had van waterdunne diarree, besloot ik dat het maar tijd was om een dokter in te schakelen. Hij kwam naar het hotel en na het onderzoek kreeg ik antibiotica en antiparasitica. Die dag heb ik me rustig gehouden en heb ik zitten lezen en internetten in een cafeetje. De volgende dag moest ik weer op tijd op, want ik ging naar Hue.

Hue

Na een busritje van enkele uren met nog een stop bij de Marble Mountains, kwam ik aan in Hue. Mijn eerste indruk was niet bijzonder positief. Het is gewoon een stadje, niks bijzonders aan. Toen ik na de lunch even de stad ging verkennen, voelde ik me opeens toch weer erg zwak. Na een drankje samen met een Vietnamese leraar besloot ik toch maar weer in bed te gaan liggen. Ik kwam gewoon niet meer vooruit. Nou lekker dan, weer bijna een hele dag in bed! Maar kennelijk had mijn lichaam dat nodig. Voor de dag erop had ik een tour geboekt naar tempels en tombes van vroegere koningen. Tijdens deze boottour leerde ik David kennen, een 60 jarige man uit Engeland en we besloten om 's avonds samen te gaan eten. Het was erg gezellig en na het eten heb ik nog wat brandy met hem gedronken (een klein slokje maar, alcohol leek me niet heel verstandig!). We hebben telefoonnummers uitgewisseld om elkaar te treffen in Hanoi. Tijdens mij laatste dag in Hue heb ik de Citadel bezocht, de oude keizerlijke stad met het keizerlijk paleis. Het was werkelijk waar bloedheet in Hue en na een paar uur had ik het, totaal bezweet, wel gezien. Terug in het hotel heb ik gedoucht en 's avonds zat ik weer in de slaapbus naar Hanoi.

Vietnamese mannen

Die zijn vervelend zeg! In Thailand kreeg ik regelmatig een complimentje over mijn uiterlijk, in Laos waren ze natuurlijk helemaal niet complimenteus haha en in Cambodja weer wel. Het is natuurlijk altijd leuk om te horen dat je mooi gevonden wordt, maar hier is het echt te erg. Zo werd ik overal waar ik kwam met de Easy Rider tour gecomplimenteerd en nog erger, aangestaard door alle mannen. Mijn gids begon zich ook steeds charmanter te gedragen en bij elke fucking stop moest hij even zeggen hoe mooi ik wel niet was en wilde hij een knuffel. Ik draaide me steeds gewoon weg. Hij begon me ook van alles te noemen, zijn ‘flower', zijn ‘number 1' en hij was zogenaamd mijn bodyguard. Jaja! Bij 1 van mijn bezoekjes aan een waterval kwam er een Vietnamese kerel op me afgelopen en begroette me vriendelijk en gaf zijn hand, maar voor dat ik het wist pakte hij me vast voor een knuffel, waar ik al niet erg van gediend was. Maar toen hij me probeerde te zoenen heb ik hem hardhandig weggeduwd. Is toch niet te geloven! Het toppunt was nog wel dat we onderweg werden aangehouden door een politie agent. Ik bleef bij de motor staan, aangezien het niet mijn probleem was waar we dan ook voor aangehouden werden. Maar de agent wilde dat ik kwam, na te weigeren, riep Quy me en toen ben ik toch maar naar hen toe gelopen. Ik werd ondervraagt hoe ik heette, hoe oud ik was en waar ik vandaan kwam. Ik werd van top tot teen bekeken door meneer agent en toen hij vroeg of ik getrouwd was en ik volmondig JA zei (niet het gewenste antwoord), mochten we gaan. Quy vertelde me dat hij ons voor niks had aangehouden en hij gewoon mij wilde bekijken. Dat is toch niet normaal?! Ook in Nha Trang werd ik regelmatig lastig gevallen door mannen. Ze beginnen te roepen en in hun handen te klappen om mijn aandacht te krijgen en tijdens het avondeten kreeg ik een biertje aangeboden. Het is allemaal leuk en aardig, maar ik voel me er niet echt prettig bij.

Ik ben gisteren dus aangekomen in Hanoi en heb samen met mijn Nederlandse vriendinnetjes Eline en Femke (ontmoet in Sihanoukville) het Mausoleum van Ho Chi Minh bezocht. Dit was werkelijk waar een hele ervaring. Bij de ingang werden we met een megafoon naar een kantoortje geroepen, waar we onze tas achter moeten laten. Mijn cameratasje met camera, portemonnee en telefoon mochten wel mee. Na een controle moesten we bij aan ander kantoortje toch onze camera inleveren. De hele tijd stonden we in een lange rij die langzaam opschoof. Aangekomen in het Mausoleum werd je in een rechte rij geduwd door de bewakers en schuifelden we met z'n alle langs het lichaam van Ho Chi Minh. Het was een aparte ervaring en deed me een beetje denken aan de Efteling. Je staat de hele tijd te wachten in een rij, alsof het een attractie was die we gingen bezoeken en buiten liep je door een soort parkje en kon je overal iets te eten, te drinken of een ijsje kopen. Hierna hebben we in een cafeetje lekker zitten bij kletsen en lunchen. De 2 meiden moesten hun tas inpakken, want de volgende dag begonnen ze aan de terugreis naar huis en ik ben even op bed gaan liggen. Ik voel me nog steeds niet geweldig, de ontlasting is er beter op geworden, maar mijn lichaam blijft moe en zwak. 's Avonds zijn we samen uit eten geweest en het contact met hen heeft me wel goed gedaan, het was super gezellig en fijn om mensen te spreken die je toch een beetje kennen en niet weer 1 of ander los contact voor een avondje. Vanavond zie ik David en gaan we ook samen eten. Voor de rest wil ik misschien nog een trekking doen in een Nationaal park, ga ik naar Halong Bay en Sapa en dan vlieg ik 25 mei naar Bangkok.

Voor de rest moet ik zeggen dat ik het reizen nu ook een beetje moe begin te worden. Je raakt toch een beetje afgestompt voor alle dingen die je ziet en hoewel ik het nog steeds erg leuk vind allemaal, wordt het wel, om de favoriete Aziatische slogan te gebruiken: same, same but different! Ik kijk er ook erg naar uit om lekker te gaan duiken in Thailand!

Liefs xxx

Bye bye Cambodja! Hello Vietnam!!!

Koh Kong, Sihanoukville, Kep, Rabbit Island, Phnom Penh en Vietnam!

Ja daar ben ik weer!

Ondertussen ben ik door de Mekong Delta gereisd en al 2 dagen in Ho Chi Minh City (HCMC), maar daar meer over in de volgende blog. In deze blog zal ik mijn laatste dagen in mijn geliefde Cambodja uit de doeken doen!

Ik was dus aangekomen in Koh Kong en heb die dag zelf helemaal niks gedaan, heerlijk af en toe. Natuurlijk wel een tripje naar het eiland geregeld voor de volgende dag. De meeste tijd heb ik in een café met airco en gratis wifi zitten internetten. Zoals elke zondag belde mama mij en na dit gesprek werd ik door een Nederlandse aangesproken. Ze had me horen praten en we hebben even zitten kletsen en ik werd uitgenodigd om de dag erop met haar en wat vrienden van haar een biertje te doen, altijd gezellig! Toen ik 's avonds terug keerde naar mijn guesthouse, was deze tot mijn verbazing gesloten. Ik heb wel 5 minuten op de deur lopen slaan en uiteindelijk kwam er dan iemand de deur open doen. Mijn kamer zat meteen naast de voordeur, dus ik liep zo door. Toen ik echter het licht aandeed kreeg ik de schrik van mijn leven. Er liepen 2 gigantische kakkerlakken over mijn bed! AAARRRGGGHHH!!!! Gelukkig was de eigenaresse er nog en die zei heel rustig: ‘no problem'. Nee niet voor haar! Zij is er aan gewend! Eén kakkerlak zat op mijn kussen en die schudden ze buiten mijn kamer er behendig vanaf. Maar de andere had zich verstopt onder het bed en helaas zat hier een plank voor, dus ik kon hem ook niet te pakken krijgen. In mijn backpack had ik nog een bus insectenspray zitten en deze heb ik bijna helemaal leeggespoten. Ik had geen keus dan toch maar proberen te gaan slapen. Tot mijn geluk kon ik het licht in de kamer dimmen, zodat ik nog wel kon slapen, maar ook nog een eventuele kakkerlak kon zien lopen. Na een half uur angstvallig liggen draaien voelde ik iets op mijn arm. Uit reactie heb ik het meteen doodgeslagen en gelukkig was het maar een mug. Maar toen ik rechtop ging zitten zag ik de ontsnapte kakkerlak over de vloer lopen. Natuurlijk heb ik meteen de achtervolging ingezet en hem plat geslagen met mijn schoen. En jaja, dat moet je niet doen, want dan komen er eitjes vrij, maar wat moest ik dan! Die nacht heb ik, uit angst voor meerdere kakkerlakken onder het bed, bijna geen oog dicht gedaan en heb ik zelfs over kakkerlakken gedroomd! Het moet niet gekker worden natuurlijk! De volgende ochtend ben ik extra vroeg opgestaan, zodat ik een andere slaapplek kon zoeken, voordat ik met de tour naar het eiland ging. Ik vond een wat duurder hotel, maar het kon me voor 1 nacht weinig schelen. Het zag er netjes uit, was op de 3^de verdieping en op dat moment kakkerlak vrij. Vervolgens werd ik opgehaald en naar de boot gebracht. De boottocht duurde 2,5 uur en ging langs de mangroven, erg mooi! En uiteindelijk waren we er dan, Koh Kong Island! De boot gooide zijn anker uit en we moesten dus zelf door de zee naar het eiland. Het was er erg mooi, maar helaas lag ook hier allerlei rotzooi op het strand. Alles was aangespoeld, maar wat ik niet begrijp is dat de touroperators het niet opruimen. Is het nou teveel moeite om elke keer een beetje rotzooi mee terug te nemen? Kennelijk wel dus. De gids zorgde voor de bbq en we hadden als lunch hele grote garnalen en barracuda, en deze smaakten heerlijk. Na de lunch werd alles weer ingepakt en op de boot geladen. Na een klein stukje varen konden we gaan snorkelen. Hier was erg weinig aan! Het zicht was slecht en er was ook echt niks bijzonders te zien. Dus na 10 minuten had iedereen het zo wel gezien. Tijd dus om terug te varen. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een locaal vissersdorpje om te zien hoe ze daar leefden. Er waren erg veel kinderen en ik heb met ze lopen dollen en spelen. Ze gingen helemaal door het dolle en liepen aan met te trekken en waren aan het schateren van vreugde, zo leuk! Zoals ik al zei, had ik voor die avond dus afgesproken om wat biertjes te gaan drinken. Het was een erg gezellige avond en de biertjes gingen er goed in. Terug in het hotel zat er godverdomme toch weer een kakkerlak! Ook deze heb ik weer eigen handig afgemaakt en door het toilet gespoeld. Na een fijn telefoongesprekje met Kiona (bedankt voor het bellen!) ben ik dan toch in slaap gevallen, aangezien ik uitgeput was van de gebroken nacht ervoor. De volgende ochtend ging ik met de bus weer terug naar Sihanoukville. Van 13 tot en met 16 april vieren ze in Cambodja oud&nieuw en het leek mij iets leuker om onder de mensen te zijn. Na wat uurtjes in de bus en mijn tas te hebben gedumpt in het guesthouse, ben ik heerlijk op mijn vaste stek op het strand gaan liggen. 's Avonds heb ik gegeten bij Nanne, het Nederlandse meisje wat ik de keer daarvoor al had leren kennen en terwijl ik daar zat werd ik door 2 Australiërs aangesproken en ze nodigde me uit om bij hen te komen zitten. Ik had ze al zien kijken, maar zo op het eerste gezicht zou ik nooit uit mezelf met hen gesproken hebben. Beide waren al in de 30 en kaal en 1 had veel oorbellen en tattoos, maar wat kun je je in mensen vergissen! Nick en Ben waren zulke relaxte kerels, ze accepteerde me gewoon zoals ik ben en ik heb een grandioze avond met ze beleeft. Samen nog wat wiet door een pijpje gerookt (ja Mam...zeg maar niks!) en vele buckets met wodka genuttigd. Ik heb werkelijk geen idee hoe laat ik in mijn bed lag. Maar de volgende dag ging al om 11.30 de wekker, want ik was door Nanne uitgenodigd voor een scootertochtje. Ook zij was super brak en na eerst door Nanne te zijn rondgereden door de stad en omgeving, zijn we gaan chillen op een ander, wat rustiger strandje. 's Middags zijn we met nog 2 andere medewerkers van het restaurant naar de film gegaan. Helaas voor hen moesten ze na de film weer aan het werk en ik ging heerlijk een dutje doen. Om toch nog iets van de avond te maken heb ik me rond 20.00 uit bed gehijst en heb ik wat gegeten en op internet gezeten om vervolgens snel mijn bed weer in te duiken. Het was namelijk de bedoeling dat ik de dag erop met de Booze Cruise zou gaan. Ook de Australische jongens zouden meegaan en dat leek me dus wel gezellig. Helaas kwamen ze niet opdagen en toen ik het kleine groepje ‘populaire' (ahum) en in mijn ogen een beetje trieste en inhoudsloze feestbeesten zag staan en de boot er ook nog super gaar uitzag, ben ik zonder twijfels weg gelopen en ben ik nog een dagje op het strand gaan liggen. 's Avonds nog een afscheidsdrankje gedaan met de Australiërs bij Nanne en de volgende bestemming was Kep.

Ik kwam rond de middag in Kep aan en dit is een klein stadje wat bekend staat om zijn krab markt. Verder is er dan ook niks te beleven. Bij het guesthouse kon ik een fiets lenen en na 1 uur had ik heel Kep gezien! Ik kon weer op het strand gaan liggen, maar dat was een troosteloze strook zand en het lag er vol met Cambodjanen die door de festiviteiten van het Nieuwjaar zich massaal op het strand hadden verzameld. Ik had niet echt de behoefte om daar tussen te gaan liggen. Dus ik besloot op zoek te gaan naar een zwembad. Bij een chique hotel werd ik geweigerd, omdat ik daar geen gast was. Shit! Maar naast mijn guesthouse zat een wat luxer bungalowpark met zwembad. Zonder te vragen ben ik zo naar binnen gelopen, heb mijn sarong op een bedje gelegd en ben ik het zwembad gesprongen. Geen mens die er raar van op keek! Maar ik durfde niks te drinken te bestellen, want wat als ze nu zeggen: ‘oké ik schrijf het op de rekening, wat is uw kamernummer?'. Dan was ik door de mand gevallen en ik was niet van plan om mijn plekje bij het zwembad op te geven. Toen ik bij mijn guesthouse aankwam liep ik tegen Micheal (Duitser) op en we raakte aan de praat over Vietnam, hij was er al geweest en tips zijn altijd welkom. Toen we stonden te praten begon het te stormen en binnen enkele minuten goot het eruit. Hij was vanuit Kampot (30 min rijden) op de scooter aangekomen en kon door de storm echt niet terug rijden. De oplossing lag voor handen, gezellig samen eten en wachten tot de storm ging liggen, wat rond 22.00 pas gebeurde. De volgende ochtend moest ik weer vroeg op om naar Rabbit Island te gaan. Dit is een eilandje net buiten Kep en daar zou ik een nachtje gaan slapen. Na aankomst en het uitzoeken van een privé bungalow besloot ik om niet meteen weer op het strand te gaan liggen, maar eerst even het eiland te verkennen. Ik werd op mijn ontdekkingstocht al snel vergezeld door 5 Franse jongens en tot onze teleurstelling was 1 strandje erg klein en een beetje smerig en het andere strand was net een vuilnisbelt! Dus toch maar terug naar het eerste strand. Helaas sloeg het weer al snel om er begon het weer te stormen, de regen bleef dit keer achterwege. Ik heb, onder het genot van de frisse wind, heerlijk in mijn hangmat voor de bungalow liggen slapen haha! 's Avonds kwam ik een Duitse vrouw tegen en daar heb ik mee gedineerd, maar die was zo saai dus die heb ik even afgewimpeld en vervolgens ben ik biertjes met toffere mensen bij de plaatselijke bar gaan drinken. En die nacht ben ik met het geluid van de zee op de achtergrond in slaap gevallen, heerlijk! Voor de dag erna had ik geregeld dat ik meteen door kon naar Phnom Penh, omdat ik dan vanuit hier een boottochtje naar Vietnam kon boeken. Terwijl ik op de bus stond te wachten, raakte ik aan de praat met 3 Franse studenten die 3 maanden voor hun studie in Phnom Penh zaten. Ik vroeg op zij toevallig nog een leuk guesthouse wisten en tot mijn verbazing werd ik uitgenodigd om bij hen te komen slapen. Ach waarom ook niet hè?! Scheelt me weer een hoop geld! Ze hadden nog 2 andere Franse meiden uitgenodigd en het complete gezelschap bestond dus uit 4 Franse meiden, 1 Franse jongen en ik. Drie keer raden wie er bij die jongen in bed moest...Ja dat was ik dus haha! Die avond zijn we bij de KFC gaan eten en op de terugweg gebeurde er iets vervelends. Ik liep met 1 van de meiden te kletsen en plotseling hoorde ik achter me een schreeuw, toen ik omkeek zag ik een jongen wegrennen en achter op de scooter springen bij zijn vriendje die zat te wachten. Hij had van achteren gewoon met een harde ruk het tasje van haar schouder getrokken, zo hard dat het hengsel brak. Niet normaal! Na al de hectiek was het al laat en waren alle boekingskantoren dicht, zodat ik geen bootkaartje meer kon kopen. Ik wilde niet nog een dag in Phnom Penh zitten en dus moest ik de dag erop er alweer vroeg uit. Om 6 uur stond ik op straat en heb ik 45 minuten met mijn backpack lopen sjouwen op zoek naar een geschikt bootkaartje. Maar gelukkig wist ik op de valreep een kaartje te bemachtigen en zat ik binnen 10 minuten in een busje op weg naar de haven in Neak Long. Daar kon ik op de boot stappen en tot mijn verbazing was ik de enige! Gaat er dan niemand naar Vietnam?! Ook bij de grens was ik de enige. Gelukkig dit keer geen gedoe met medische verklaringen of wat voor andere onzin ze kunnen verzinnen. Gewoon paspoort geven, visum controleren, stempels en klaar is Kees! Aan de Vietnamese kant werd ik opgevangen door een aardige Vietnamese touroperator en daar heb ik maar een tour bij geboekt over de Mekong Delta naar HCMC. Over al deze ervaringen zal ik dus meer vertellen in de volgende blog! Voor nu is dit weer even genoeg!

Nog even praktische zaken. Ik heb weer een nieuw nummer en smsen lukt weer gewoon. Mijn nieuwe nummer is: +841237246008.

Voor degenen die willen bellen van van vast naar mobiel:

Bel naar Hallo Buitenland (voor Vietnam): nummer = 0900-5050266. Welkomstboodschap afwachten. Toets daarna nummer in en afsluiten met een hekje, dus: 00841237246008#

09005050266 welkomstboodschap 00841237246008#

Kosten zijn 6 cent per minuut. Een kind kan de was doen ;-)

Liefs xxx

Siem Reap, Battambang en Sihanoukville

Dag lieve lezers!

Mijn laatste blog was op mijn verjaardag en wat aanvankelijk een rustige dag leek te worden is toch nog een feestje geworden! Ik heb 's ochtends eerste heerlijk uitgeslapen (ik moet zeggen dat ik nog nooit eerder zo vaak zo vroeg uit mijn bed moet als nu tijdens het reizen) en geluncht in de stad. Soun Phalla, de jongen met wie ik de avond ervoor ook een drankje had gedaan, had me uitgenodigd voor een hapje en drankje samen. Toen ik op weg naar hem was, en ik langs de terrasjes liep, moest ik even 2 keer kijken, maar daar zat Esther (vriendin van Suus) uit Tilburg! Haha wat grappig zeg! Ik wist dat zij ook aan het reizen was in ZO-Azië maar had niet verwacht dat we elkaar tegen zouden komen. Jammer genoeg is het bij even kletsen gebleven, want ik had een afspraak met Soun en zij gingen de volgende dag vroeg naar Vietnam en dus op tijd naar bed. Maar terwijl ik met Esther stond te kletsen, werd ik van achteren besprongen en wel door mijn grote vriend Hein, die ik eerder in Vang Vieng heb ontmoet. Ik was super verrast en blij om hem weer te zien en we spraken af dat we elkaar later op de avond in de kroeg zouden treffen. Soun heeft me meegenomen naar de Night Market en daar hebben we samen gegeten en wat gekletst. Het was erg gezellig aanvankelijk, maar ik begon een beetje te merken dat hij een soort van toenadering zocht. Nu is het lastig om Aziatische mannen (en vrouwen) in te schatten, dus heb het maar een beetje genegeerd. Maar ik heb er wel op aangestuurd dat we terug zouden gaan naar de kroeg, zodat ik Hein kon zien en niet meer alleen met hem was. Dus zo gezegd zo gedaan. Bij de ‘Angkor What? Bar' aangekomen zat Hein al op het terras met Merel. Hein raakte al snel aan de praat met Soun en ik met Merel, en dat vond ik wel even prettig. Het bier vloeide rijkelijk en het was een erg gezellige avond. Maar ik had het goed aangevoeld dat Soun wat meer wilde dan gewoon gezelligheid. Op een gegeven moment zei hij dat we gingen. Toen ik vroeg waarheen, antwoordde hij dat dat een verrassing voor me was. Nou daar had ik helemaal geen zin in, ik wilde bij Hein blijven en niet weer alleen met Soun zijn. Dus ik zei dat ik niet mee zou gaan als hij het niet zou zeggen, haha chantage werkt hier wel! Hij wilde me mee nemen om te dansen, nou dat zag ik dus niet te zitten en heb dan ook duidelijk gemaakt dat ik daar geen zin in had. Ondertussen voltrok zich op straat een heel spektakel, tientallen Cambodjanen en toeristen waren aan het touwtrekken en andere spelletjes aan het doen. Hilarisch om te zien en Hein heeft zijn steentje ook bij gedragen door de vrouwen te helpen. Maar later op de avond werd Soun steeds vervelender, elke keer als hij wat zei zat hij bijna in mijn oor en toen er op een gegeven moment een rustig nummer werd gedraaid, werd ik mee de dansvloer op gesleept om, jawel te gaan slowen! Nou daar had ik ook geen zin in, maar dacht nog oké 1 dansje en dan is het klaar. Voor ik het wist had hij zich tegen me aangedrukt en kuste me op mijn schouder, waarna hij in mijn oor fluisterde of hij mee naar mijn guesthouse mocht die avond. Ik heb me losgerukt en gezegd: ‘Dancing is over!'. En ben vervolgens terug gelopen naar het terras waar Hein was. Het was het einde van de avond en het was tijd om naar huis te gaan. Natuurlijk wilde Soun me naar huis brengen, maar ik ben met Hein mee gelopen en heb snel uit het zicht een tuktuk genomen. Doei! Ow en even tussendoor nog een anekdote van die avond... We zaten dus op het terras en naast het terras stonden 2 Cambodjaanse meiden. Hein nodigde ze uit om bij ons te komen zitten, maar ze werden geweigerd door de portier, want het waren hoertjes! We hebben er een tijdje leuk mee staan praten en Hein heeft een drankje voor ze gekocht. Toen ik op het eind van de avond onderuit gezakt en dronken in een stoel hing, kwam 1 van die meiden me van achteren masseren, eerst mijn hoofd, toen nek en schouders en toen zaten haar handen opeens op mijn borsten! Whahaha! Ik schrok ervan en draaide me om, waarop zij me terug draaide en weer begon. Dus ik me weer omgedraaid en gezegd dat dat toch echt niet hoefde haha! Toen ik haar de volgende dag tegenkwam, sprong ze weer meteen om mijn nek.

Ik was dus eigenlijk van plan om de dag na mijn verjaardag naar Angkor Wat te gaan, maar door de veel te gezellige avond heb ik dat toch maar even uitgesteld. Ik heb weer lekker uitgeslapen en had die middag al met Soun afgesproken. Hij zou me namelijk meenemen naar zijn kantoor om te kijken wat voor opties er voor me waren voor vrijwilligerswerk. Nou er waren dus helemaal geen opties, want bij die organisatie werd er les gegeven door Cambodjanen aan Cambodjanen. Ik had dus een beetje het idee dat het een smoesje was. Waar mijn mond helemaal van open viel, was het volgende. Soun moest om 2 uur beginnen met lesgeven en ik had een gesprek met zijn baas. Die vertelde me dat hij getrouwd was en een kindje had! Nou zeg! Dat is toch niet normaal! Maar goed... Ik mocht in de les erbij komen zitten en heb zelf ook nog even voor de klas gestaan. Er zaten studenten in de leeftijd van 18-25 jaar en ze leerden daar Engels. Terug in het guesthouse heb ik Pheara gebeld, de tuktuk driver, die ik ook weer via Tamara heb leren kennen. Hij kwam meteen naar het guesthouse om te onderhandelen en daarna heeft hij me naar de Happy Ranch gebracht. Ik wilde namelijk de volgende dag gaan paardrijden en dat moest ik even regelen. Hij vertelde me dat zijn vriendin, Amom, me heel graag wilde ontmoeten en bracht me naderhand naar het restaurantje waar ze werkte. Dit was een ontzettend lieve meid en ik besloot om daar een hapje te eten. Na het diner bracht Pheara me naar Kantha Bopha, het kinderziekenhuis. Daar wordt elke week een cello concert gegeven om geld in te zamelen voor het ziekenhuis, zodat het kosteloos Cambodjaanse zieke kinderen kan blijven behandelen. Dit was erg leerzaam en inspirerend en natuurlijk heb ik mijn steentje bijgedragen. Na dit concert was ik door Pheara en Amom uitgenodigd om mee naar een live optreden van een bandje te gaan. Dit was erg gezellig! Toen zij naar huis gingen, heb ik me aangesloten bij Hein en Merel en zo heb ik ook Charlotte weer leren kennen (er zijn veel Nederlands aan het reizen!) en samen lekker zitten kletsen, dansen en lol gehad. Ik had net een bucket besteld toen Hein besloot zijn bed in te duiken, dus ik ben op mijn gemak op het terras gaan zitten om mijn bucket op te drinken. Al snel was ik in gesprek met 1 van de hoertjes en daar heb ik een super leuk gesprek meer gehad en enorm mee gelachen! En ook die avond lag ik weer veel te laat in bed. Na een korte nacht was het dan tijd om op het paard te klimmen. Van 8 tot 10 ging ik onder begeleiding van een gids het platteland op. Ik dacht van te voren dat paardrijden niet zo moeilijk was, maar alle Jezus zeg! Ben er een paar keer bijna van afgevallen! Stap is makkelijk, maar draf kan ik niet volgen en met galop hield ik me alleen maar stevig vast. Dit laatste vond ik wel het leukst om te doen en dat heb ik dan ook het meest geoefend en gelukkig ben ik op het paard blijven zitten! Aangezien het paaszondag was, was ik door de christelijke Pheara en Amom uitgenodigd om mee naar de kerk te gaan. Nu ga ik in Nederland nooit naar de kerk, maar ik kon toch geen nee zeggen tegen deze lieve mensen! En het was een hele belevenis haha! Niks saaie mis. De priesteres was zelf nog geen 30, had een paarse rok en een gele blouse aan. Er waren kinderen die stonden te zingen en de jeugd had dansjes ingestudeerd. Het was eigenlijk best gezellig! Ook geen saai, oud, stoffig orgel. Nee er was een heuse kerkband met keyboard, basgitaar, akoestische gitaar, elektrische gitaar en drumstel. Ze rockten de pan uit! Naderhand werd er samen gegeten en toen heeft Pheara me meegenomen naar de tempels om vanaf de Phnom Bakheng de zonsondergang te zien. Deze tempel lag op een berg en de tempel zelf was ook een hele klim. Voor de gezelligheid ging Amom met me mee en we hebben heel gezellig met elkaar zitten kletsen. Daarna moest ik meteen door naar de stad, want ik was door Merel en Lotte uitgenodigd om samen te dineren. Ook dit was erg gezellig en naderhand hebben we nog een cocktailtje gedronken. Toen Merel besloot dat het bedtijd was voor haar, hebben Lotte en ik nog aan flesje wijn gedeeld in het gay café, samen met 2 jongens die we hadden ontmoet. Ook hebben Lotte en ik afgesproken om elkaar te treffen op de full moon party in juni! Yes hoef ik daar in ieder geval niet alleen heen!

De volgende dag stonden de tempels op het programma en aangezien ik de zonsondergang weer wilde zien, maar nu vanaf Angkor Wat, kwam Pheara me pas om 11 uur ophalen. Ik kon na de avond ervoor ook wel wat slaap gebruiken. Het was erg warm die dag en ik was dan ook blij dat ik een tuktuk had en het niet per fiets deed. In 1 dag heb ik verschillende tempels gezien, namelijk: Bantay Kdei, Ta Prohm, Ta Keo, Terrace of the Leper Kin, Terace of the Elephants, Angkor Thom en natuurlijk Angkor Wat! Ik vond het super gaaf en indrukwekkend om tussen al die eeuwenoude gebouwen door te lopen. Pheara ging elke keer mee, in plaats van in zijn tuktuk te blijven wachten, en zo kon hij af en toe een foto van me maken. Bij Angkor Wat aangekomen had ik weer eens geluk! Ik stond een half uur in de rij om de hoogste toren in te mogen en toen ik aan de beurt was, werd ik geweigerd omdat ik geen T-shirt aanhad. Ik kon wel janken. Ze waren de rij achter me aan het sluiten en ik moest uit de rij stappen en maar een andere keer terug komen. Maar dan kennen ze Carmen nog niet, nee is voor mij meestal geen nee! Ik zag 1 van de meisjes die er werkte met een sjaal om haar nek lopen en ben naar haar toegegaan en heb vriendelijk doch aandringend verzocht of ik haar sjaal niet even mocht lenen. Na even zuchten, overhandigde ze de sjaal toch aan mij, ik sprong over het hek en kon vervolgens weer 20 minuten wachten, maar nu met de sjaal om mijn schouders mocht ik er wel in haha! Het was een leuke en vermoeiende dag en na een douche heb ik dan ook weer lekker gegeten bij Amom en ben op tijd naar bed gegaan voor de afwisseling. Dat was maar goed ook, want de dag erna was ik wederom uitgenodigd om mee naar de kerk te gaan. Nu ging het om een jeugd bijeenkomst van alle christenen in Siem Reap. Dit duurde de hele dag en ze hebben dan ook de hele dag gedanst en gezongen. En ook ik moest mee dansen natuurlijk, werkelijk waar hilarisch! Op het eind werd er gezongen en toen begonnen mensen opeens hardop te bidden. Ik stond naast een meisje en die pakte mij hand vast en deinde heen en weer op haar gebeden en de muziek. Toen ze ongeveer na 10 minuten klaar was, deed ze haar ogen open, keek me aan en zei ‘God loves you. God helps you'. Halleluja!!!! Aangezien ik het heel erg goed kon vinden met Pheara en Amom en ze me overal mee naartoe hadden gesleept, heb ik ze 's avonds mee uit eten genomen en nog op een ijsje getrakteerd. Dit was ons afscheid, want voor de dag erna had ik een kaartje voor de boot naar Battambang gekocht.

Ik moest al om kwart over 6 klaar staan, omdat ik dan opgehaald zou worden om naar de haven te gaan. Maar ik zat maar te wachten en wachten en na enkele keren vragen of ze me niet vergeten waren, ging de receptionist toch maar bellen. En tot mijn vrees, kreeg ik te horen dat de boot niet ging. De reden was nogal vaag, er waren te weinig mensen of het water was te laag. Ik denk dat ze me toch vergeten waren, want ik heb later iemand gesproken die op die dag de boot wel heeft genomen en naar zijn zeggen zat die vol. Maar goed er zat niks anders op dan de bus te nemen. 's Middags aangekomen in Battambang heb ik me eerst even opgefrist en ben toen naar de Bamboo Train gegaan. Dit was wat prijzig voor $10,- maar zeker een leuke ervaring. Je zit om een bamboe treintje dat word aangedreven door een motor en je vliegt over de rails. Echter gaat het verkeer beide kanten op, wat er dus voor zorgt dat je elkaar onderweg nogal eens tegenkomt. Als dat gebeurde moest degene met de lichtste lading zijn bamboe trein van de rails halen en er verderop weer op leggen. Geweldig toch! Na een half uurtje rijden stopten we bij een dorpje en daar heb ik een baksteenfabriek bezocht. Na een drankje gingen we weer terug. De rest van de avond heb ik rustig aangedaan en wat gelezen (heb al 3 boeken uit!).

De dag erop zat ik alweer in de bus naar Sihanoukville, het strand! In de bus zaten 2 Nederlandse meiden, Femke en Eline en per toeval kwamen we ook bij hetzelfde guesthouse terecht. Toen ik ze zag zitten in het restaurant heb ik gevraagd of ik bij ze mocht komen zitten en de rest van de dagen heb ik met hen opgetrokken en een super leuke tijd gehad. We hebben die avond na het eten het strand verkend en hebben lekker gelounged en wat cocktails gedronken. De volgende ochtend zijn we op tijd naar het strand gegaan en je kunt niet zeggen dat je dit voor je rust doet. Om de 10 minuten staat er iemand bij je bedje die wat van je moet. Kinderen of je bandjes wilt kopen, blinden mensen die zingen en zo geld proberen te verdienen, mensen zonder handen of benen die komen bedelen, vrouwen die aan je benen en oksels gaan zitten om te voelen of je haar hebt zodat ze je kunnen epileren, of je een manicure of pedicure wilt, een massage misschien of een short of sarong, wat fruit dan??? Pfff... Maar het was gewoon super fijn om lekker op een bedje te liggen en in de zee te kunnen zwemmen, die toch zeker 25 graden was. Niet echt verkoelend haha!Terwijl ik in de branding lag ben ik 3 keer gestoken door kleine kwalletjes, maar na wat citroen erop ging het wel over. Gelukkig hoefde ik er niet over te plassen! Verder heb ik me, koppig als altijd, niet ingesmeerd en ben dan ook vreselijk verbrand. Eigen schuld, dikke bult! 's Avonds hebben we op het strand genoten van een heerlijke vis barbecue onder het genot van een whisky bucket. Die avond zijn we op stap geweest en we zijn helemaal los gegaan. Het was echt een topavond! De volgende ochtend hebben we eerst maar onze roes uitgeslapen en na het ontbijt zijn we weer richting het strand gegaan. Ik heb de hele dag met mijn brakke hoofd in de schaduw gelegen. Ook heb ik voor het eerst in mijn leven kreeft gegeten. Er kwamen zo nu en dan verkoopsters langs met gebakken kreeftjes en die waren lekker, niet normaal! Om mezelf een beetje te verwennen heb ik een manicure en pedicure gedaan. Ook om de mensen van het strandtentje waar we zaten een beetje te supporteren. Die avond herhaalde zich hetzelfde fenomeen als de vorige avond, maar nu werd het gezelschap aangevuld met Nanne, een Nederlands meisje wat in het restaurant werkte. Vanochtend hebben we nog samen ontbeten en toen zijn onze wegen gescheiden. Ik ben vandaag aangekomen in Koh Kong en hoop morgen een tripje te doen door de mangroven en naar een eilandje waar ik ga snorkelen. Ben benieuwd!

Liefs xxx