Xin chào allemaal!

Dat is even geleden! Zit nu al bijna 3 weken in Vietnam en nog helemaal geen blog erover. Nou hou je vast, hier komt het!

Mekong Delta

Bij de grensovergang was ik dus de enige die Vietnam inging en het leek me verstandig om een tour door de Mekong Delta te boeken, in de hoop wat leuke contacten op te doen. Na de grensovergang en mijn opvang door de aardige Vietnamese touroperator, werd ik in de middag afgezet in Chau Doc. Toen de boot aan wal raakte, moest ik eerst door een soort sloppenwijk en dat gaf me nou niet meteen een lekker beeld van Chau Doc. Omdat ik de tour had geboekt, werd er accommodatie voor me geregeld en na een douche ben ik het stadje dan ook gaan verkennen. Er was niet zoveel te ontdekken naast een vieze markt en een tempel. Wat wel meteen opviel was dat ik echt in een ander, nog onbekend land terecht was gekomen. Zoals op tv en in reisgidsen dragen de mensen hier echt de welbekende kogelhoedjes. Ook de taal lijkt veel meer Chinees en de mensen zijn ‘geler'. De volgende ochtend bracht de tour me naar een ‘Cham minority village'. De mensen die hier wonen zijn islamitisch en dragen dan ook een hoofddoek en bidden in de moskee, die we hebben bezocht. Hierna hebben we een viskwekerij aangedaan en daarna werden we met de bus naar Cantho verplaats. Aangezien ik een homestay had geboekt werd ik met tas en al achterop een scooter gezet en afgezet in een dorpje langs het water. Ik was de enige en het was pas net middag. Eerst even lunchen met de jongen die me met de scooter had vervoert, hij was een neef van het gezin dat daar woonden en sprak slecht Engels. Na de lunch werd ik naar mijn privé bungalow gebracht (so far for the homestay!) en daar heb ik bij gebrek aan iets anders de hele middag zitten lezen. Ook heb ik nog even door het dorpje gewandeld, waar ik natuurlijk de aandacht trok en door wat mannen werd uitgenodigd om wat rijstwijn te drinken en gedroogde vis te eten. Dit was erg aardig, maar ze spraken geen woord Engels en ik voelde me niet heel erg op mijn gemak. Maar weer lezen dan! Rond etenstijd werd ik door de neef uitgenodigd om andere mensen met de boot te gaan ophalen. Andere mensen? Jippie!!! Dus ik mee in de boot en het schouwspel van vuurvliegjes mogen bewonderen. Onder de mensen die instapten waren een Nederlands stel, een Braziliaans meisje, een vervelende Amerikaanse vrouw en een Duitse vrouw. Toen we terug kwamen was het tijd voor het avondeten en het was de bedoeling dat we zelf mee hielpen om loempiaatjes te maken, no problemo! Heerlijk gegeten en gekletst en vroeg onder de wol gedoken (ja heerlijk onder de wol, het was lekker fris ‘s nachts), want de dag erop gingen we de ochtendmarkt om 6 uur bezoeken. Aangezien ik al zoveel markten heb gezien, vond ik hier niet echt iets bijzonders aan, maar het was aardig. Verder met een boottochtje naar de ‘floating market', waar per boot allerlei groeten en fruit wordt verkocht. Ook stopten we bij een kleinschalig familie bedrijfje waar ze zelf noodles maakten, erg interessant om te zien! Met de boot terug naar Cantho voor de lunch en hierna per bus naar Ho Chi Minh City. Helaas hadden we pech onderweg en aangezien de bus niet te maken was, moesten we na lang wachten overstappen op een andere langsrijdende bus. Het was dus al donker toen ik Ho Chi Minh City bereikte, maar gelukkig mocht ik mijn backpack in bewaring achterlaten en op zoek gaan naar een guesthouse. Nou daar was ik erg dankbaar voor, aangezien ik 2 uur heb rondgelopen op zoek naar een betaalbare kamer.

Ho Chi Minh City

Aangezien ik echt kapot was van het al dagen achter elkaar doorreizen, besloot ik eerst maar eens lekker uit te slapen. Ik had 's middags nog echt geen puf en heb de hele middag in een cafe met wifi gezeten. 's Avonds ben ik uit eten geweest in een Spaans tapas restaurantje en dat was heerlijk. De volgende dag was het natuurlijk tijd om iets te ondernemen en zo heb ik mijn eigen city tour gedaan. Ik heb het ‘Reunification Palace' (in de Vietnamoorlog was dit het presidentiële paleis van Zuid-Vietnam) bezocht, het ‘War Remnants Museum' (waar geleerd heb over de gruwelen van de Vietnamoorlog), de ‘Notre Dame' en het oude postkantoor. Na deze tour die ik geheel te voet heb gedaan, heb ik lekker gegeten in een sushi restaurant (ja als je jezelf niet kietelt af en toe...). Voor de volgende dag had ik een tour naar de tunnels en naar een speciale tempel geboekt. Beide waren een eind weg en onderweg stopten we dan ook bij een fabriek waar invaliden en minderbegaafde mensen echt mooie objecten, van schalen tot asbakken tot schilderijen en vazen, met parelmoer en eierschalen maakte. Aangekomen bij de Cao Dai tempel waren we op tijd voor de middag mis en dat was toch wel een vreemd spektakel. De mannen en vrouwen hadden lange, witte gewaden aan en waren van elkaar gescheiden. Iedereen stond keurig netjes in rijen en de geestelijken hadden rode, gele en blauwe gewaden aan en zo werd er samen gebeden. Cao Dai is een redelijk nieuwe religie en is een kleurrijke mengelmoes van Boeddhisme, Islam, Confucianisme, Toaïsme, Vietnamees spiritualisme en Christendom. Na de lunch ging de reis verder naar de Cu Chi tunnels. We werden hier rondgeleid en er werd door de gids van alles uitgelegd over hoe de Vietcong tijdens de oorlog heeft gevochten tegen de Amerikanen. Zelf mocht ik ook een kruipgat in en later konden we 100 meter onder de grond door een tunnel kruipen. De tunnel was speciaal voor het formaat van de toerist 2x zo groot gemaakt en het was dat er 6 uitgangen waren waar ik af en toe lucht kon happen, want het was best een claustrofobische ervaring. Maar ik heb wel de 100 meter gehaald! Die avond heb ik na 6 maanden eindelijk weer eens een broodje shoarma op en dat was heerlijk! En de volgende dag vertrok ik alweer naar Dalat.

Dalat - Lak Lake - Buon Ma Thuot

In Dalat aangekomen werd ik meteen al door een Easy Rider aangesproken. Met de Easy Riders kun je achterop hun motor een tour doen door Vietnam. De man die mij aansprak was wel aardig, maar zijn Engels was niet geweldig en hij was ook echt al heel oud en kon niet goed zien. Ook was ik er nog niet helemaal uit of ik wel een tour wilde doen. Maar toen ik later door de stad liep, werd ik door een andere Easy Rider aangesproken. Terwijl ik met hem stond te praten, kwam die oude bok net aanzetten en werd boos op hem omdat hij ‘zijn toerist' afpakte. Ik werd door de oude bok uitgenodigd om wat met hem en zijn vriend te gaan drinken en ik besloot hem een kans te geven. Na het eten kwam hij me ophalen, maar terwijl ik zat te eten kwam de andere Easy Rider even zijn boekje met verhalen van andere toeristen afgeven en die zou hij later die avond wel bij het hotel ophalen. Ik voelde me een beetje tussen 2 vuren in! Na het eten dus wat rijstwijn op met die oude bok, maar ook zijn motor was niet geweldig. Het duurde elke keer een tijd voordat hij was gestart en het licht werkte niet. Terug in mijn hotel kwam de andere Easy Rider, Quy, zijn boekje ophalen en met me praten. Ik voelde me bij hem meer op mijn gemak en zijn Engels was ook beter, dus ik besloot om met hem 3 dagen te gaan toeren door de Highlands. De volgende ochtend kwam hij me om 8 uur ophalen en met veel behendigheid werd mijn backpack achterop de motor gebonden. En daar gingen we dan! De eerste dag heb ik van alles gezien: een boeddhistische tempel (heel anders dan in Thailand, het ziet er heel erg Chinees uit), ik heb een wandelingetje op een berg gemaakt met een prachtig uitzicht, ik heb een bloemen kwekerij gezien, koffie plantages (ook heb ik koffie geproefd, niet te zuipen maar wel te doen met heel veel gecondenseerde zoete melk), ik heb een fabriek bezocht waar ze van de cocons van zijderupsen zijde wonnen, ik heb een waterval bezocht en ‘Happy Big Boeddha', ik heb kinderen in dorpjes snoepjes gegeven (altijd leuk die blijde gezichtjes!), ik heb geleerd hoe ze rijstwijn maken en heb gezien waar ze de zijderupsen kweken (de zijde productie: na de paring van de zijdevlinder sterft het mannetje, het vrouwtje sterft nadat ze de bevruchte eieren heeft gelegd, uit de eieren komen de rupsen en die eten zich vol (toen ik ze zag lagen ze te slapen, ze eten non-stop 3 dagen en slapen dan 1 dag, ik vind het hilarisch!) tot ze een cocon van zijde maken, hierna worden ze verdronken en wordt de zijde gewonnen). Op het eind van de middag kwamen we aan bij een resort in Lak Lake, waar ik mijn eigen luxueuze kamer kreeg en na een duik in het zwembad, heb ik samen met Quy gedineerd en onze zelf gekochte rijstwijn gedronken. De dag erna heb ik weer van alles gezien en geleerd en soms had ik het gevoel dat ik in het Discovery programma ‘How it's made' zat. Ik heb rijstvelden gezien en geleerd dat ze de rijst op de grond drogen (gewoon op de weg en ja de auto's rijden er dan gewoon overheen), ik heb een baksteen fabriek bezocht, heb gezien hoe ze stukken steen met slecht enkele gereedschappen uit de berg halen, heb een ‘olifantenrug' beklommen, heb een paddenstoel kwekerij gezien, cashewnoot plantages en een waterval, ook heb ik gezwommen in een meertje. 's Avonds kwamen we aan in Buon Ma Thuot en ook hier had ik weer een luxueus hotel. Na een douche werd ik door Quy meegenomen op te gaan bbqen, dit is anders dan jullie je voorstellen. Er wordt een bak met kooltjes op tafel gezet en hier ligt een roostertje over, je zit dus gewoon in een restaurant. Quy had 2 schalen met vlees besteld, maar hij wilde niet zeggen wat het was! Aangezien ze hier alles eten ging er ook van alles door mijn hoofd: hond, kat, rat... Na een tijdje verklapte hij het toch en het bleek geitenvlees te zijn, het smaakte best aardig. Terug in het hotel werd ik door een ander stel, die ook op pad waren met de Easy Riders, uitgenodigd om een biertje met ze te drinken. Hun Easy Rider ging even uit de boeken doen dat het heel normaal is voor Vietnamese mannen om vreemd te gaan, zo leer je nog eens wat over de cultuur! De laatste dag heb ik nog rubberboom, peper en cacao plantages bezocht, heb ik meegeholpen om de rijst te oogsten, heb ik rijstpannenkoeken gegeten en heb ik gezien hoe ze van boomwortels meubilair maken. In de middag kwamen we aan in Nha Trang en werd ik afgezet bij het hotel. Ik kon hier maar 2 nachten blijven, en ik was van plan om wat langer in Nha Trang te blijven, dus ben die dag meteen op zoek gegaan naar een andere slaapplaats. Maar aangezien 30 april het einde van de oorlog werd gevierd en meer eigenlijk de overwinning van het communisme, zaten alle hotels vol of stegen de prijzen enorm. Ik kon geen slaapplek onder de 25 Dollar vinden. Dus ik bleef maar gewoon stug doorzoeken en stelde hier en daar voor dat ik ook best in de kelder kon slapen, het kon me niet meer schelen maar ik moest wel ergens slapen natuurlijk! Bij een klein schattig hotelletje aangekomen, totaal uitgeput en hopeloos, werd er gezegd dat ook dit hotel vol zat. Maar de Vietnamese vrouw die het runde was ontzettend aardig en bood me aan om, als ik niks kon vinden, in haar huis te overnachten voor maar 10 Dollar. Probleem opgelost! Er bestaan gelukkig lieve en behulpzame mensen op de wereld. Toen ik 2 dagen later terugkwam was er toch een kamer in het hotel vrij en die mocht ik voor 12 in plaats van de normale 25 Dollar hebben. Leek me een goede deal!

Nha Trang

In Nha Trang heb ik veel op het strand gelegen en lekker gerelaxt. Maar helaas werd ik de 2^de avond ziek. Ik had weer een Spaans restaurantje gevonden en tapas gegeten en nadat ik nog even mijn mail had gecheckt, werd ik ineens misselijk. Ik moest overgeven en mijn darmen raakte laten die nacht van slag. De volgende dag heb ik toch maar een scooter gehuurd en heb ik een modderbad genomen en het Oceanografisch Instituut bezocht (helaas stond er bijna niks in het Engels uitgelegd en ook de aquaria waren teleurstellend). Toen ik terug reed begon het ineens te gieten, dus heb ik bij een strandtentje moeten schuilen. Om er maar het beste van te maken heb ik wat biertjes geproefd en een boekje gelezen. Die avond waren er overal feesten in verband met het einde van de oorlog 35 jaar geleden, maar omdat ik me nogal klote voelde heb ik de supermarkt leeg gekocht en ben ik in bed films gaan kijken. De volgende dag ben ik tot 3 uur in bed blijven liggen en heb mezelf toch maar gedwongen om even naar het strand te gaan. De buitenlucht deed me even goed en 's avonds heb ik gedineerd met een Duits meisje die ik tegen was gekomen, echter ook hierna ben ik weer terug naar bed gegaan. De dag erop ben ik ook zo lang mogelijk blijven liggen, maar aangezien ik die avond vertrok met de slaapbus naar Hoi An, moest ik om 12 uur de kamer uit. Ik heb de rest van de dag op het strand gelegen en toen ik terug kwam om mijn backpack op te halen, mocht ik nog even douchen. Echt super lief en dat kon ik ook wel gebruiken. Om half 8 zat ik in de slaapbus en de volgende ochtend kwam ik om 6 uur aan in Hoi An.

Hoi An

Tot mijn ongenoegen heb ik bij aankomst weer 2 uur rondgelopen op zoek naar een goedkope slaapplaats. Helaas is overnachten erg duur in Vietnam en moest ik het weer doen met een kamer van 10 Dollar. Ik ben door de gebroken nacht in de bus en omdat ik me nog steeds niet lekker voelde eerst maar even terug naar bed gegaan en 's middags heb ik de oude stad verkent. Het is echt een heel gezellig en knus oud centrum, waar om de meter een kledingwinkel op duikt. Er zitten er werkelijk waar honderden en ik besloot om maar even wat rond te lopen en prijzen en materialen te vergelijken. Bij 1 winkel voelde ik me op mijn gemak en werd ik goed geholpen en ik besloot daar de dag erop terug te gaan om voor €138,- een 3-delig kasjmier met zijde maatpak, een avondjurk, 2 blousejes en een winterjas te laten maken. Geen geld toch?! ‘s Middags ben ik naar het strand gegaan en 's avonds moest ik weer terug naar de winkel om mijn kleding te passen. Hier en daar moest er wat ingenomen worden en de volgende dag was alles klaar. Aangezien ik me die ochtend nog steeds niet lekker voelde en ik du al bijna een hele week last had van waterdunne diarree, besloot ik dat het maar tijd was om een dokter in te schakelen. Hij kwam naar het hotel en na het onderzoek kreeg ik antibiotica en antiparasitica. Die dag heb ik me rustig gehouden en heb ik zitten lezen en internetten in een cafeetje. De volgende dag moest ik weer op tijd op, want ik ging naar Hue.

Hue

Na een busritje van enkele uren met nog een stop bij de Marble Mountains, kwam ik aan in Hue. Mijn eerste indruk was niet bijzonder positief. Het is gewoon een stadje, niks bijzonders aan. Toen ik na de lunch even de stad ging verkennen, voelde ik me opeens toch weer erg zwak. Na een drankje samen met een Vietnamese leraar besloot ik toch maar weer in bed te gaan liggen. Ik kwam gewoon niet meer vooruit. Nou lekker dan, weer bijna een hele dag in bed! Maar kennelijk had mijn lichaam dat nodig. Voor de dag erop had ik een tour geboekt naar tempels en tombes van vroegere koningen. Tijdens deze boottour leerde ik David kennen, een 60 jarige man uit Engeland en we besloten om 's avonds samen te gaan eten. Het was erg gezellig en na het eten heb ik nog wat brandy met hem gedronken (een klein slokje maar, alcohol leek me niet heel verstandig!). We hebben telefoonnummers uitgewisseld om elkaar te treffen in Hanoi. Tijdens mij laatste dag in Hue heb ik de Citadel bezocht, de oude keizerlijke stad met het keizerlijk paleis. Het was werkelijk waar bloedheet in Hue en na een paar uur had ik het, totaal bezweet, wel gezien. Terug in het hotel heb ik gedoucht en 's avonds zat ik weer in de slaapbus naar Hanoi.

Vietnamese mannen

Die zijn vervelend zeg! In Thailand kreeg ik regelmatig een complimentje over mijn uiterlijk, in Laos waren ze natuurlijk helemaal niet complimenteus haha en in Cambodja weer wel. Het is natuurlijk altijd leuk om te horen dat je mooi gevonden wordt, maar hier is het echt te erg. Zo werd ik overal waar ik kwam met de Easy Rider tour gecomplimenteerd en nog erger, aangestaard door alle mannen. Mijn gids begon zich ook steeds charmanter te gedragen en bij elke fucking stop moest hij even zeggen hoe mooi ik wel niet was en wilde hij een knuffel. Ik draaide me steeds gewoon weg. Hij begon me ook van alles te noemen, zijn ‘flower', zijn ‘number 1' en hij was zogenaamd mijn bodyguard. Jaja! Bij 1 van mijn bezoekjes aan een waterval kwam er een Vietnamese kerel op me afgelopen en begroette me vriendelijk en gaf zijn hand, maar voor dat ik het wist pakte hij me vast voor een knuffel, waar ik al niet erg van gediend was. Maar toen hij me probeerde te zoenen heb ik hem hardhandig weggeduwd. Is toch niet te geloven! Het toppunt was nog wel dat we onderweg werden aangehouden door een politie agent. Ik bleef bij de motor staan, aangezien het niet mijn probleem was waar we dan ook voor aangehouden werden. Maar de agent wilde dat ik kwam, na te weigeren, riep Quy me en toen ben ik toch maar naar hen toe gelopen. Ik werd ondervraagt hoe ik heette, hoe oud ik was en waar ik vandaan kwam. Ik werd van top tot teen bekeken door meneer agent en toen hij vroeg of ik getrouwd was en ik volmondig JA zei (niet het gewenste antwoord), mochten we gaan. Quy vertelde me dat hij ons voor niks had aangehouden en hij gewoon mij wilde bekijken. Dat is toch niet normaal?! Ook in Nha Trang werd ik regelmatig lastig gevallen door mannen. Ze beginnen te roepen en in hun handen te klappen om mijn aandacht te krijgen en tijdens het avondeten kreeg ik een biertje aangeboden. Het is allemaal leuk en aardig, maar ik voel me er niet echt prettig bij.

Ik ben gisteren dus aangekomen in Hanoi en heb samen met mijn Nederlandse vriendinnetjes Eline en Femke (ontmoet in Sihanoukville) het Mausoleum van Ho Chi Minh bezocht. Dit was werkelijk waar een hele ervaring. Bij de ingang werden we met een megafoon naar een kantoortje geroepen, waar we onze tas achter moeten laten. Mijn cameratasje met camera, portemonnee en telefoon mochten wel mee. Na een controle moesten we bij aan ander kantoortje toch onze camera inleveren. De hele tijd stonden we in een lange rij die langzaam opschoof. Aangekomen in het Mausoleum werd je in een rechte rij geduwd door de bewakers en schuifelden we met z'n alle langs het lichaam van Ho Chi Minh. Het was een aparte ervaring en deed me een beetje denken aan de Efteling. Je staat de hele tijd te wachten in een rij, alsof het een attractie was die we gingen bezoeken en buiten liep je door een soort parkje en kon je overal iets te eten, te drinken of een ijsje kopen. Hierna hebben we in een cafeetje lekker zitten bij kletsen en lunchen. De 2 meiden moesten hun tas inpakken, want de volgende dag begonnen ze aan de terugreis naar huis en ik ben even op bed gaan liggen. Ik voel me nog steeds niet geweldig, de ontlasting is er beter op geworden, maar mijn lichaam blijft moe en zwak. 's Avonds zijn we samen uit eten geweest en het contact met hen heeft me wel goed gedaan, het was super gezellig en fijn om mensen te spreken die je toch een beetje kennen en niet weer 1 of ander los contact voor een avondje. Vanavond zie ik David en gaan we ook samen eten. Voor de rest wil ik misschien nog een trekking doen in een Nationaal park, ga ik naar Halong Bay en Sapa en dan vlieg ik 25 mei naar Bangkok.

Voor de rest moet ik zeggen dat ik het reizen nu ook een beetje moe begin te worden. Je raakt toch een beetje afgestompt voor alle dingen die je ziet en hoewel ik het nog steeds erg leuk vind allemaal, wordt het wel, om de favoriete Aziatische slogan te gebruiken: same, same but different! Ik kijk er ook erg naar uit om lekker te gaan duiken in Thailand!

Liefs xxx