Hallo allemaal!

Dit zal mijn laatste blog worden, aangezien ik op het einde van mijn reis ben en alweer bijna op het vliegtuig zit richting Nederland. En ik moet zeggen, het is mooi geweest. Ik begin jullie nu allemaal wel erg te missen, heb een beetje genoeg van de hele tijd mijn tas in en uit pakken en wil weer verenigd zijn met vooral mama en Raquel, maar ook met de rest van de familie en mijn lieve vrienden. Maar wat is het een gave reis geweest! Wat heb ik veel meegemaakt en gezien, veel mensen leren kennen, veel gebruiken geleerd, veel nieuwe talen gehoord, veel nieuwe geuren geroken en veel nieuw eten geproefd. Maar ik kijk ernaar uit om jullie allemaal weer terug te zien, in mijn eigen bedje te liggen, lekker in de tuin te bbq-en, in de auto te rijden aan de rechterkant van de weg en niet meer te hoeven afdingen om zo maar even wat te noemen haha! Al met al heeft het reizen me goed gedaan en veel opgeleverd. Niet alleen qua alle nieuwe ervaringen die ik rijker ben, maar ook omdat ik als mens gegroeid en gevormd ben. Nu maar hopen dat jullie me nog een beetje herkennen en leuk vinden ;-)

Genoeg geklets, hier het laatste deel van mijn reis in Indonesië.

Menjangan Island

Zoals gezegd ging ik met de duikschool op een 2-daagse trip naar Menjangan. Dit is een eilandje aan de noordwest kant van Bali. Het gebied is beschermd, dus er wordt niet gevist en er varen geen boten. Dat beloofde goede duiken te worden. De eerste dag heb ik 4 duiken gedaan; 3 overdag en 1 nachtduik. Kort samengevat, ik heb een schildpad gezien en ook de pygmee zeepaardjes heb ik gezien en die zijn echt maar enkele millimeters groot en vanaf de kade zag ik een walvis een luchtje komen scheppen! En tijdens de nachtduik werd ik getrakteerd op een zeeslang. Verder was deze nachtduik niet helemaal mijn ding, het ging om een duiklocatie waar je in het zand moet zoeken naar vreemde wezens. Dan is het ook nog eens donker en koud, nee geef mij maar mooie koralen en vissen en niet dat gewroet in de modder. De dag erop stonden er 2 duiken op het programma en die dag heb ik 3 schildpadden gezien en eentje zelfs even over zijn schildje geaaid (echt zóóó vet). Al met al heb ik super veel gezien en genoten. Beetje jammer dat we op de terugweg opgepropt zaten in de auto. De duikschool waar ik mee dook was niet de meest professionele, eigenlijk was het gewoon een vriendengroep die net aan het beginnen was. Veel verstand van hoe ze een duiktrip moesten regelen hadden ze niet en soms was het organisatorisch dan ook een zooitje. De duiken maakten alles goed evenals de prijs, want hij was dan ook wel de goedkoopste in Bali. De dag erop zou ik met de speedboot naar Gili Trawangan gaan, maar helaas werd dit een dagje uitgesteld. Die sukkels van de duikschool beloofden dat ze een bootticket zouden regelen, maar toen puntje bij paaltje kwam was er de volgende ochtend nog niks geregeld en zat de boot vol. Klotezooi! Dus ik zat nog een dag vast in Tulamben, waar toch al niks te doen was. Misschien een geluk bij een ongeluk, want ik voelde me die dag behoorlijk beroerd en heb met koorts en oorpijn op bed gelegen. Maar tegen etenstijd ben ik toch maar een restaurantje op gaan zoeken, ook om een wedstrijd van het WK te bekijken. Al snel kwam ik aan de praat met een aardig Engels stel, Will en Emily, en ik voelde me ook wat beter. We hebben lang zitten kletsen en het was een erg gezellige avond. De dag erop kon ik dan toch echt in de speedboot stappen gelukkig!

Gili Trawangan

Nou en dat was me een evaring haha! De boot deed er maar 45 minuten over, maar dat ding sloeg op en neer op het water. Ik kon er wel mee lachen gelukkig en vond het een leuk ritje. Nog leuker was het eiland waar ik aankwam, een mooi wit strand en helder blauw water zover ik kon kijken. Welcome to my paradise!!! In de speedboot had ik een Spaanse jongen Alfonso leren kennen en samen gingen we op zoek naar een goedkope accommodatie. Vervolgens hebben we samen even over het eiland gelopen, wat niet heel groot is, en samen geluncht. En hierna was het toch echt tijd om het water in te duiken en op het strand te gaan liggen, heerlijk! In de avond hebben we lekker Indonesisch gegeten bij een lokaal tentje en zo ontmoeten we een Nederlands meisje, een Belgische jongen en 2 Canadese meiden. We zijn de kroeg nog ingedoken en hebben naar het WK zitten kijken. De volgende dag heb ik een rustig plekje gevonden op het strand, ik had behoefte om de dagen alleen door te brengen en 's avonds vond ik het wel weer gezellig om onder de mensen te zijn. Die dag spelde het Nederlands elftal en ik had met Eva afgesproken in de kroeg, de rest kwam natuurlijk ook! Het was een geweldig gevoel om daar tussen zeker 50 Nederlanders te staan en met de hand op de borst het volkslied te zingen. De dagen erop hebben er een beetje hetzelfde uitgezien, ik heb veel op het strand gelegen alleen, heb 1 dag een fiets gehuurd maar ben niet ver gekomen omdat ik elke keer vastliep in het zand en de avonden vulde ik op met naar het WK kijken in de kroeg. Na 2 dagen viel de groep uit elkaar, maar ik had meteen al vervanging. Zo leerde ik Latif en Jan kennen (schoonzoon en -vader uit Nederland), en met hen Philip en Nathalie (een Zwitsers stel).

Zoals gezegd had ik overdag de tijd voor mezelf, ik vond het heerlijk om een boekje te lezen en mijn gedachten te verzetten. Hoe ik het ook wend of keer, afgelopen jaren zijn erg moeilijke jaren geweest en het was eens tijd om alles een plekje te geven. Ik heb dan ook 2 boeken over, jawel erg gezellig, kanker zitten lezen en bij het lezen van die verhalen kwamen er vele herinneringen boven. Herinneringen die ik had weggestopt en bang was dat ik ze helemaal vergeten was. Het deed pijn om eraan terug te denken, maar voelde tegelijk ook fijn en met de tranen die over mijn wangen rolden ontstond er tegelijkertijd ook een glimlach op mijn gezicht. Soms is het tijd voor wat bezinning... Deze dagen hebben me erg goed gedaan en ik heb het gevoel dat ik alles een beter plekje heb kunnen geven, ik heb meer innerlijke rust gevonden en kan dingen accepteren zoals ze zijn. Duurde misschien 8 maanden en kostte heel wat knaken, maar dan heb je ook wat ;-)

En alsof het toeval niet bestaat, kwam ik ook nog eens Will en Emily tegen. Daar heb ik ook 2 leuke avonden mee gehad en het was fijn om ze weer even te zien. En toen ik met Latif, Nathalie en Philip in de kroeg naar de tweede wedstrijd van het Nederlands elftal zat te kijken, viel mijn oog opeens op een wel erg bekend persoon. Na even nadenken schoot het me dan toch te binnen: verrek dat is Barbera de Loor! Wat gezellig dat ze ook even mee kwam juichen. En tot mijn verbaasdheid lag ik er de volgende dag pal naast op het strand. Heb haar maar niet lastig gevallen met foto's of handtekeningen, tsja ze is er ook maar voor haar rust denk ik zo. De laatste dagen heb ik wat in dubio gezeten over het vervolg van mijn reis. Ik wilde erg graag naar Komodo om te duiken en natuurlijk om de Komodo varanen te zien, maar het was met het openbaar vervoer een hel om daar te komen. Ik zou verder nog kunnen vliegen, maar dit bleek ook niet zo goedkoop als ik had gehoopt en dan moest ik in Flores (paar eilanden verderop) nog een liveaboard zien te vinden voor een leuk prijsje. Maar zo boden ze ook een liveaboard aan vanaf Gili Trawangan, 7 dagen/8 nachten en 17 duiken. Helaas lag dit boven mijn budget... Maar met mijn onderhandelingstechnieken en met het opzetten van lieve puppy ogen (lees: trek je truitje wat lager en schud wat met je haar haha! Nee hoor, was niet nodig. De boot zat niet vol en ze wilde me er best bij hebben tegen gereduceerd tarief) is het me toch gelukt om er heel van euro's af te krijgen en heb ik mezelf een hoop tijd aan vervoer bespaard. Wat kan het leven toch mooi zijn!

Owja! Ik heb ook nog een dagje gesnorkeld met Latif, Philip en Nathalie en tijdens deze snorkeltrip heb ik wel 9 schildpadden gezien!!!

Komodo liveaboard

Zo ben ik op de avond van 21 juni dan op de Jaya gestapt met een diverse groep mensen. Drie Zwitserse dames, 1 Amerikaanse jongen en vrouw, een Amerikaans gepensioneerd stel, een Russisch stelletje en 3 duikinstructeurs. Ik werd ingedeeld om een hut te delen met de Amerikaanse vrouw, maar meer dan mijn spullen stallen doe ik er niet. Ik heb mijn matrasje 's avonds naar buiten gehaald en op het dek gelegd om onder de sterrenhemel te slapen, wat een machtig gevoel is dat! Jammer dat de zee wat ruig was die nacht en dat we behoorlijk op en neer werden geschud wat de nachtrust zo af en toe verstoorde. Gelukkig is er naast een kapitein en 2 bemanningsleden, ook een kok aan boord en de volgende ochtend stond het pannekoeken-ontbijt dan ook al klaar. De eerste dag stonden er 2 duiken gepland, het was fijn om weer in het water te liggen en al waren het niet de meest spannende duiken, ze waren wel mooi. Na de 2^de duik hebben we het eilandje bezocht waar een groot meer was in de krater van de vulkaan en eenmaal terug op de boot zagen we hele grote vleermuizen vliegen, echt gigantisch! Die avond zijn we vroeg gaan slapen met z'n alle, omdat we de volgende ochtend alweer om 06.30 werden gewekt voor de eerste duik. Wat deze duik bijzonder maakt, was dat er vanaf de zwarte vulkanische ondergrond bellen omhoog kwamen. De vulkaan was nog steeds actief en dat zorgde voor de vulkanische gasbellen. De tweede duik was een wat lastigere duik met veel stroming. Je vliegt dan in een sneltreinvaart vooruit en je moest oppassen om niet in een stroming te raken die je naar beneden trok. Best een beetje eng zo voor de eerste keer... Gelukkig is alles goed gegaan, want er stond ons nog wat te wachten als ik de instructeurs moest geloven. Achteraf viel de stroming best mee, normaal was het veel sterker. Dat was jammer want zonder stroming zijn er geen Manta's. Zo hebben we wel een uur naar ze gezocht, maar zonder resultaat. De volgende dag probeerde we het nog eens, een beetje met tegenzin want de duiklocatie was uber saai, maar ik had dit keer super veel geluk! Ik heb 2 Manta's gezien en 1 hebben we wel 45 minuten gevolgd. Eén van mijn dromen is uitgekomen, ik heb gedoken met een Manta!!! Voor de rest heb ik nog meer schildpadden en haaien gezien, octopussen, zeeslangen, zeeslakken en miljoenen mooie en soms minder mooie vissen. Het duiken was geweldig gaaf en de groep groeide gedurende de week ook steeds meer naar elkaar toe. Zo kon ik het erg goed vinden met 2 Zwitserse meiden, Sabrina en Andrea. Vooral met Andrea klikte het heel erg goed en we hebben veel tijd samen doorgebracht. De avonden waren over het algemeen rustig. Omdat we al zo vroeg op moesten om te duiken, gingen we op tijd onder de wol of eerst nog even een boekje lezen. Maar de laatste 3 avonden zijn we onder andere uit eten geweest aan land met z'n alle, hebben we rum, wodka en de locale drank arac naar binnen zitten werken en ben ik als een dronken tor naar bed gegaan. Al met al was dit een mooie afsluiter van mijn reis!

Gisteren ben ik dus op Gili Trawangan weer van de boot gegaan en hebben we samen nog ontbeten, voordat ik weer op een speedboot stapte op weg naar Bali. Ik ging naar de badplaats Kuta en kwam een Zweeds meisje tegen onderweg. We hebben voor 1 nachtje een wat luxer hotel geboekt en zijn samen uit eten geweest. Van ons laatste geld hebben we nog een massage en een manicure en pedicure genomen, gewoon omdat het kan! Kuta zelf vind ik niet zoveel aan, erg druk en niet mooi. Vanochtend werd ik al vroeg wakker, want ja vandaag is de dag dat ik naar huis ga en ik kan niet wachten!!! Nog wat dingen geregeld en nu zit ik te wachten op een taxi. Over een paar uur zit ik in het vliegtuig en ik zal de vrijheid en het reizen vast gaan missen, maar ik heb jullie nog meer gemist en kom graag weer naar huis!

Ik hoop dat jullie hebben kunnen genieten van mijn avonturen en foto's! Ik heb mijn best gedaan om jullie op deze manier op de hoogte te houden van al mijn activiteiten. En verder wil ik iedereen bedanken voor alle lieve telefoontjes, smsjes en mails die ik heb gehad. Fijn om te weten dat ook op afstand de vriendschap en liefde er nog is!

Voor de allerlaatste keer:

Liefs xxx

Ps. Tot snel :-)